Het Nieuvve Testament, dat is, Het nieuwe Verbond onzes Heeren Iesu Christi, Na der Grieckscher waerheyt in Nederlandsche sprake grondlick end trauwlick ouerghezett
(2012)–Jan Utenhove– Auteursrechtelijk beschermd1DOe het auer besloten was dat wy in Italien schepen zolden, leuerden zy oock Paulum end zommighe andere gheuanghenen eęnem Honderdhoofdmann der Keyzerscher rotten, mit name Iulio. | |
2Ga naar margenoot* Doe wy auer in eęn Adramittisch schip traden, dat wy an de plaetsen Asie hén schepen zolden, voeren wy vam lande: daer mit ons was Ga naar margenoot* Aristarchus wt Macedonien van Thessalonica. | |
3End des anderen daghs quamen wy an tot Sidon: end Iulius handelde vriendlick mit Paulo, Ga naar margenoot* end verorlofde hem tot zynen vrienden te gaen, end bezorght te werden. | |
[pagina 254r]
| |
4End van daer stieten wy af, end scheepten onder Cypren hén, daerom dat ons de winden enteghen waren. | |
5End ouerscheepten de zeę an Cilicien end Pamphylien hén end quamen hénaf tot Myra in Licien. | |
6End aldaer vand de Honderdhoofdmann eęn schip van Alexandrien, welck na Italien voer, end bracht ons daerop. | |
7Ga naar margenoot+Doe wy auer vele daghen langßaemlick scheepten, end nauwlick teghen Gnidon quamen, om dat ons de wind weerde, scheepten wy onder Creta hén na Salmonen. | |
8End als wy de zelue nauwlick voorby voeren, quamen wy an eęn plaetß gheheeten Schoonhauens, waerby de stad Lasea was. | |
9Doe nu veel tijd voorby was, end de schipuard nu gheuaerlick was, daerom dat oock nu Ga naar margenoot* de vasten voorby was, vermaende ze Paulus, | |
10End zeyde tot hen: Ghy mannen, ick zie dat de schipuard mit hindernisse end grooter schade will toegaen, niet alleęnlick der last end des schips, mer oock onzer zielen. | |
11Auer de Honderdhoofdmann gheloofde dem stuermann end dem schipper meęr, dan dem, dat van Paulo ghezegt ward. | |
12End dewijl de hauen ongheleghen was te ouerwinteren, besloten vele eęnen raad van daer te varen, of zy eęnighßinns konden ankommen tot Phenicen te ouerwinteren: welck is eęn hauen an Creta, Ga naar margenoot+ teghen dem Zuydwestschen end Nordwestschen wind. | |
13Doe auer de Zuydwind opwayede, | |
[pagina 254v]
| |
meynden zy, zy hadden hœr voornemen ouerkommen, end maeckten zick op na Asson, end voeren an Creta voorby hén. | |
14Niet lang auer daerna verhief zick daerteghen eęn draywind, gheheeten Noordoost. | |
15End doe het schip vergrepen was, end konde zick teghen den wind niet richten, gauen wy’t op, end dreuen hén. | |
16Wy liepen auer onder eęn eylandeken, gheheeten Clauda, daer konden wy nauwlick ouer het boot gheweld krijghen: | |
17End na dem zy het opghetoghen hadden, bruyckten zy behulpsels, end onderbonden het schip: end van vreęze dat zy op eęnighe zandplaat mochten vallen, lieten zy het vat neder, end dreuen alzo hén. | |
18End doe wy mit grootem ongheweder ouerlastight wurden, deden zy des anderen daghs eęnen wtworp. | |
20Doe auer in velen daghen noch zonn noch ghesternnte verscheen, end gheęn kleyn ongheweder ons nu op den halß lagh, was voordan alle hope onzer beholding benomen. | |
21End doe nu groote etensnood was, trad Paulus in’t midden onder ze, end zeyde: O mannen, men hadde my moeten ghehoor gheuen, end niet opbreken van Creta, end ouer ons behalen deze hinderniß end schade. | |
22End nu vermane ick v, dat ghy wel | |
[pagina 255r]
| |
ghemoedt zijt: want niemands ziel zal van v ommkommen, dan alleęn het schip. | |
23Want in dezer nacht heeft by my ghestaen eęn Enghel Godes, deß ick bin, end dem ick diene. | |
24End sprack: Ureęß dy niet Paule: du moetest voor den Keyzer ghestelt werden: end zie, God heeft dy gheschoncken alle die mit dy schepen. | |
25Daerom ghy mannen, zijt wel ghemoedt: want ick ghelooue Gode, het zal alzo gheschiehen, Ga naar margenoot+ ghelijckerwijß my ghezegt is. | |
27Doe auer de viertiende nacht quam, end wy in der Adriatischer zeę ghedreuen wurden, omtrent der middernacht, meynden de schipluyden, hen verschene eęnigh land. | |
28End worpen het dieplood wt, end vonden twintigh vadems: end eęn weynigh voordgheuaren, worpen zy wederom het dieplood wt, end vonden vijftien vadems. | |
29Doe beureęßden zy zick, zy zolden op harde plaetsen vallen, end worpen achter wt dem schepe vier anckers, end wenschden dat het dagh wurde. | |
30Doe auer de schipluyden de vlucht zochten wt dem schepe, end het boot neder lieten in de zeę, onder eęnem schijnsel, als wolden zy de anckers wt dem voor’ende des schips wtstrecken, | |
31Zeyde Paulus tot dem Honderdhoofdmann end tot den krijgsknechten: | |
[pagina 255v]
| |
Wenn deze niet im schepe blijuen, zo konnet ghy niet beholden werden. | |
32Ga naar margenoot+Doe hieuwen de krijgsknechten de tauwen af van dem boote, end lieten’t entuallen. | |
33Doe het auer nu dagh zolde werden, vermaende ze Paulus alle, dat zy spijß namen, end zeyde: Het is huyden de viertiende dagh dat ghy verwachtet end zonder eten volhærdet, end hebbet niets tot v ghenomen. | |
34Daerom vermane ick v spijß te nemen: want dat dient tot uwer beholdinghe. Ga naar margenoot* Want dar zal uwer gheęnem eęn haar van dem hoofde vallen. | |
35End doe hy dit ghezegt had, namm hy brood, Ga naar margenoot* end danckte God voor hen allen, end brack het, end begann te eten. | |
36End zy wurden alle goedes moeds, end namen oock spijß. | |
37Onzer waren auer alle te zamen im schepe, tweę honderd end zeß end zeuentigh zielen. | |
38End doe zy mit spijze verzaedt waren, verlichtden zy het schip, end worpen de tarwe in de zeę. | |
39Doe het auer dagh ward, kenden zy het land niet: eęner krommden auer wurden zy ghewaar welcke eęnen ouuer had, Ga naar margenoot+ daer dachten zy het schip hénan te drijuen, zo het moghelick ware. | |
40End doe zy de anckers opghehaalt hadden, begauen zy zick ter zeę, end loß- | |
[pagina 256r]
| |
den mit eęnem de roederbanden op: end richtden de focke op na dem wind, end dreuen na dem ouuer. | |
41Ga naar margenoot* End doe zy in eęn tweęzeęsche plaetß vielen, stieten zy het schip daeran: end het voor’ende stond vast, end bleef onbeweeghlick: het achter’ende auer scheydde zick van der kracht der goluen. | |
42Auer der krijgsknechten raad was de gheuanghenen te dooden, op dat niemand, zo hy wtzwomme, entulohe. | |
43Auer de Honderdhoofdmann wolde Paulum beholden, end weerde hœrem raad: end hiet die dar zwemmen konden, zick eęrst hén werpen end entgaen an het land: | |
44De anderen auer, zommighe op bræderen, zommighe auer op eęnighe [stucken] des schips. End alzo gheschiedde’t dat zy alle beholden ten lande quamen. |
|