Het Nieuvve Testament, dat is, Het nieuwe Verbond onzes Heeren Iesu Christi, Na der Grieckscher waerheyt in Nederlandsche sprake grondlick end trauwlick ouerghezett

Cap.xv.

1

⁺ ALle tollenaers auer end zondaers quamen tot hem, dat zy hem hoorden:

+ Matt 9.b.10 Marc.2.b.15 Luc.5.f.29

2

End de Phariséers end de Schriftgheleęrden murreden, end zeyden: Deze neemt de zondaers an, end eett mit hen.

3

Hy auer zeyde tot hen deze verghe-

[p. 132v]

lijcking, end sprack:

4

^* Wat mensch is’er onder v die dar honderd schapen heeft, welcker, zo hy eęn wt hen verließt, niet verlaett de neghen end neghentigh in der woestijne, end hén gaet na dem verlorenen, tot dat hy het vinde?

* Matt.18.b.12

5

End wanneęr hy’t vonden heeft, zo legt hy het op zyne scholders, end verurœght zick:

6

⁺End wanneęr hy te huyß komt, roupt hy de vrienden end nabuers te hoop, end zegt tot hen: Uerurœghet v mit my: want ick heb mijn schaap vonden ^* dat verloren was.

+ B

* 1.Pet.2.b.10

7

Ick zeg v dat dar alzo blijschap in dem hemel zal zijn ouer eęnem zondaer die ghemoedbetering doet, meęr dan ^* ouer neghen end neghentigh gherechtighen, die der ghemoedbetering niet behouuen.

* Luc.5.f.32

8

Of wat vrauw is’er die dar tien drachmepenninghen heeft, zo zy eęnen drachmepenningk verlore, die niet eęn kærß ansteeckt, end het huyß væght, end nærstlick zouckt, tot dat zy’en vinde:

9

End wanneęr zy’en vonden heeft, de vriendinnen end nabuerinnen te hoop roupt? end zegt, ⁺ Uerurœghet v mit my: want ick heb den drachmepenningk vonden den ick verloren had.

+ C

10

Alzo zeg ick v ⁺ werdt dar vrœghd voor den Enghelen Godes, ouer eęnem zondaer die ghemoedbetering doet.

+ anders. zal dar vrœghd zijn ouer. etc.

11

Hy zeyde auer. Eęn mensch had tweę zoons: end de iongste onder hen zeyde tot dem Uader: Uader, gheef my het

[p. 133r]

deęl der goederen dat my toekommt.

12

End hy bedeęlde hen de leeftoght.

13

End niet vele daghen daerna, zamelde de iongste zoon alles te hoop, end reyßde hén in eęn verre land, end aldaer bracht hy zijn haue omm, mit eęnem ouerdadighen leuen.

14

End na dem hy’t nu alles verteert had, ward dar eęn groote honghernood in dem zeluen lande, end hy began ghebreck te hebben.

15

⁺End ghingk hén, end hing eęnem burgher des zeluen lands an: end deze schickte hem op zyne ackers de zwijnen te weyden.

+ D

16

End hy begærde zynen buyck te vullen mit dem draf dat de zwijnen aten, end niemand gaf het hem.

17

Doe hy auer tot zick zeluen quam, zeyde hy: Hoe vele huerlinghen mijns vaders oueruloeyen van brooden, ick auer ⁺ verga van hongher.

+ anders. verga hier

18

Ick zal opstaen, end tot mynem vader gaen, end hem zegghen: Uader, ick heb ghezondight in den hemel end voor dy:

19

End bin nu niet meęr wærd dat ick dijn zoon heete: maeck my als eęnen dyner huerlinghen.

20

End hy stond op, end quam tot zynem vader. ^{+ *} Doe hy auer noch verr van daer was, zagh hem zijn vader, end erbarmde zick zyner hertgrondlick: end liep toe, end viel hem op den halß, end kuste hem.

+ E

* Act.2.f.39 Ephe.2.c.11 d.16

21

End de zoon zeyde tot hem: Uader, ick heb ghezondight in den hemel end voor dy, end bin voordan niet meęr wærd dat ick dijn zoon heete.

[p. 133v]

22

De vader auer zeyde tot zijnen dienstknechten: Bringhet hær dat eęrste cierkleęd, end doet het hem an, end gheuet hem eęnen ringk an zijn hand, end schoens an zyne voeten.

23

End bringhet voord dat ghemeste kalf, slachtet, end latet ons eten end vroylick zijn:

24

⁺Want deze mijn zoon was dood, end is weder leuendigh gheworden: hy was verloren, end is vonden. End zy begonnen vroylick te zijn.

+ F

25

Zijn oldste zoon auer was op dem velde: end doe hy quam, end dem huyze genaeckte, hoorde hy het ghezangk end het ghedanß.

26

End riep tot zick zyner knechten eęnen, end vraeghde wat dit ware.

27

Hy auer zęyde tot hem: Dijn broeder is kommen, end dijn vader heeft dat ghemeste kalf gheslacht, om dat hy hem ghezond weder bekommen heeft.

28

Hy auer ward toornigh, end wolde niet hénin gaen: Zo ghingk zijn vader hærwt, end bad hem.

29

Hy auer andwordde end zeyde tot dem vader: Zie, zo vele iaren diene ick dy, end heb dijn ghebod noyt ouerghetreden, end du gaafst my noyt eęnen bock dat ick mit mynen vrienden vroylick ware.

30

Auer na dem deze dyne zoon kommen is, welcker dijn leeftoght doorgheslaghen heeft mit den hoeren, zo hebst du hem dat ghemeste kalf gheslacht.

31

Hy auer zeyde tot hem: Kind, du bist altijd by my, end alles wat mijn is, dat is dijn.

[p. 134r]

32

Het was auer noodigh dat du vroylick end blij warest: want deze dijn broeder was dood, end is weder leuendigh gheworden: hy was verloren, end is vonden.