Het Nieuvve Testament, dat is, Het nieuwe Verbond onzes Heeren Iesu Christi, Na der Grieckscher waerheyt in Nederlandsche sprake grondlick end trauwlick ouerghezett
(2012)–Jan Utenhove– Auteursrechtelijk beschermd2End zeyden: Waerom ouertreden dyne leęrionghers der Olderlinghen inzettinghen? want zy wasschen hœre handen niet, wanneęr zy brood eten. | |
3Hy auer andwordde, end zeyde tot hen: Waerom ouertredet oock ghy Godes ghebod om uwer inzetting willen? | |
4Ga naar margenoot* Want God heeft gheboden end ghezegt: Eęr dynen vader end moeder: end, Ga naar margenoot‡ Wie vader of moeder verspreeckt, die stærue den dood. | |
[pagina 27v]
| |
5Ghy auer zegghet: Zo wie tot vader of moeder zegghet: zo wat gaue van my is, zal dy ten nutte kommen: | |
6End zal gheęnßinns zynen vader of zijn moeder eęren: Ga naar margenoot* end hebbet Godes ghebod krachtlooß ghemaeckt om uwer inzetting willen. | |
7Ghy huychelaers, wel heeft Esaias van v ghepropheteert end ghesproken: | |
8Ga naar margenoot* Dit volck ghenaeckt my mit zynen monde, end eęrt my mit den lippen: auer hœr herte is verr van my. | |
9Auer te vergheefs vereęren zy my, dewijl zy leęren vœr leęringhen, Ga naar margenoot* menschen gheboden. | |
10Ga naar margenoot+Ga naar margenoot* End doe hy de schare tot zick gheropen had, zeyde hy tot hen: Hooret toe end verstaet. | |
11Ga naar margenoot* Niet wat in den mond ingaet, dat Ga naar margenoot+ onreynight den mensch, mer wat wt den monde wtgaet, dat ontreynight den mensch. | |
12Zyne leęrionghers alsdan byghekommen, zeyden tot hem: Weetst du dat de Phariséers deze rede ghehoort hebbende, gheærghert zijn gheweeßt? | |
13Hy auer andwordde end zeyde: Ga naar margenoot* Alle planting die mijn hemelsche Uader niet gheplantt heeft, zal wtgheroyt werden. | |
14Laet ze varen: Ga naar margenoot* zy zijn der blinden blinde beleyders. Wanneęr auer de blinde den blinden beleydet, zo vallen zy beyde in de gracht. | |
15End Petrus andwordde end zeyde tot hem: Uerklaer ons deze verghelijcking. | |
16Iesus auer zeyde: Zijt oock ghy noch | |
[pagina 28r]
| |
onuerstandigh? | |
17Uerstaet ghy noch niet dat alles wat in den mond ingaet, in den buyck héngaet, end werdt in den stoelgangk hénwt gheworpen? | |
18Wat auer ten monde hærwtgaet, dat kommt wt den herten, end dat ontreynight den mensch. | |
19Ga naar margenoot* Want wt den herten kommen hær booze ouerlegghinghen, doodslaghen, echtbrekeryen, hoereryen, dieueryen valsche tuyghnissen, lasteringhen. | |
20Deze stucken zijn’t die den mensch ontreynighen: Ga naar margenoot+ auer mit onghewasschen handen te eten ontreynight den mensch niet. | |
22End zie, eęn Cananeesche vrauw, welcke van dien enden wtghekommen was, schreyde hem na, end zeyde: Heęr du zoon Dauids, erbarm dy myner: mijn dochter werdt iammerlick bezeten van den duuel. | |
23End hy andwordde hœr niet eęn word. End zyne leęrionghers byghekommen, baden hem, end zeyden: Uerlaet ze, want zy krijscht ons na. | |
24Hy auer andwordde end zeyde: Ga naar margenoot* Ick bin niet wtghezonden, dan tot den verlorenen schapen des huyß Israels. | |
26Hy auer andwordde, end zeyde: Het | |
[pagina 28v]
| |
is niet Ga naar margenoot+ eęrlick dat men het brood der kinderen neme, end den hondekens voorwærpe. | |
27Zy auer zeyde: Ghewißlick, Heer: nochtans eten de hondekens van den kruymkens die van hœrer heęren dissche vallen. | |
28Doe andwordde Iesus, end zeyde tot hœr: O vrauw, dijn ghelooue is groot: dy gheschiehe alzo du wilt. End hœr dochter ward ghezond van dier vren an. | |
29End Iesus van daer voordghegaen, quam an t’Galileesche meer: end gheklommen op den bergh, zat aldaer. | |
30End tot hem quamen vele scharen, die dar hadden mit zick Ga naar margenoot* krœpelen, blinden, stommen, verlammden, end vele anderen: end worpen ze voor de voeten Iesu, Ga naar margenoot+ end hy heylde ze [alle]. | |
31Alzo dat zick de scharen verwonderden, doe zy zaghen de stommen spreken, de verlammden ghezond, de krœpelen wandelen, end de blinden zien: end prezen den God Israels. | |
32Ga naar margenoot* Iesus auer riep zyne leęrionghers tot zick, end zeyde: My iammert hertgrondlick der schare, om dat zy nu dry daghen vast by my blijuen, end hebben niets te eten: end ick will ze niet vastende van my laten, op dat zy niet bezwijcken op den wegh. | |
33End zyne leęrionghers zegghen tot hem: Uan waer [zolden] ons zo vele brooden [ghewerden] in der woestijne dat wy zo groot eęn schare zadighden? | |
34End Iesus zegt tot hen: Hoe vele | |
[pagina 29r]
| |
brooden hebbet ghy? Zy auer zeyden: Zeuen, end weynigh vischkens. | |
35End hy hiet de scharen neder zitten op de ærde. | |
36End namm de zeuen brooden end de visschen, end Ga naar margenoot* ghedanckt hebbende, brack ze, end gaf ze zynen leęriongheren: de leęrionghers auer der scharen. | |
37End zy aten alle, end wurden verzaedt: end zy namen op der brocken ouerschot, zeuen koruen voll. | |
38Auer die dar gheéten hadden, waren vier duyzend mannen, behaluen vrauwen end kinders. | |
39End doe hy de scharen van zick ghelaten had, trad hy in’t schip, end quam in de palen Magdala. |
|