Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ De Prophete vermaent alle creaturen, tot prysinghe der grootmaghtigheyt Godes, end syner goedigheyt tot synen volcke. LOoft den Heere, want het is seer goed
| |
[Folio 148r]
| |
 Onsen Gode toe te singhen,
Want hy is ouerlieflick end soet:
Lof is hem een lieflick dinghen.
Want de Heere bauwt in desen dal.
Ierusalem, wt hueren val,
End Israel t’hoop wilt bringhen.
| |
[Folio 148v]
| |
Die eens ghebrokenen herten syn,
Heylt hy end verbind huer wonden.
Het ghetal der sterren telt hy fyn
Des gantsen hemels, in’t ronde.
End gheeft hen allen oock eyghelick
Seluɇ eenen naem bysonderlick,
Waerdoor hy werdt groot beuonden.
Onsɇ Heer is groot, end groot is syn kracht,
Syner wysheyt is gheen eynde,
De Heer heft op die van herten sacht,
End bringht de sondaers tot schande:
Hy węrptsɇ oock hard op der ęrden grond.
Singht den Heere danck t’aller stond,
Speelt hem mit harpen ghesanghe.
Mit wolcken deckt hy den hemel breyd,
Daerbeneuen oock die ęrde.
Ghetydighen reghen hy bereydt,
End bringht voord het gras der bęrghen.
Het voeder allen vee dat daer leeft,
End den ionghen rauen hy gheeft,
Die hem stedes aenroupen.
Hy acht op des pęrds stęrckheyt gaer niets
Noch op den die daerop stuenen,
End heeft syn welgheuallen oock niet
Aen des stęrckes mannes beenen.
Die Heer auer heeft gheenen onlust,
Aen den die hem vreesen mit lust,
End op syn goedigheyt lenen.
O Ierusalem, loof doch den Heer,
| |
[Folio 149r]
| |
Sion wil dynen God louen:
Want hy de grendels dynr poorten seer
Vast maeckt, seghent daeren bouen
Dyne kinders, die binnen dy syn,
End mit vrede de palen dyn,
Mit tarwenblom hy dy sadight,
Door wiens beuel de reghen komt aen
End alle dingk moet ghewerden,
Die de snee, als wolle, gheuen kan,
Den smuyck stroeyt, als aschɇ, op ęrden.
Die den haghel stuckwyß gheeft ghewiß,
Euen als ys, dat so koud is
Dat’t niemand wel kan aenuęrden.
Wen hy’t ghebiedt so smeltet gaer voord,
Door synen wind komt de reghen,
Den Iacob vercondight hy syn woord,
Israel syn Wet te deghen.
Welck hy mit gheenen volcke voorwaer
Oyt heeft ghedaen hen openbaer
Makende syne gherichten.
|
|