Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Dauid maeckt groot de goedheyt Gods, end verweckter de Ghemeynte toe, wt dien dat hy hem verlost heeft, wt alle syne verdrieten, hem beuestight hebbende tot Koningk ouer Israel, teghen den wille Sauls, end andere Regenten des volcks, waerin hy sick bewyst een ware voorbeeld Christi, Matth. xxi. Danckt God, mits dat hy goed is, sonder myden
Want syn bermher-tigheyt blyft t’allen tyden.
Israel nv segghe van herten vry:
Dat syn goedig-heyt blyft in eewigheyden.
| |
[Folio 113r]
| |
 Aarons huys oock segghe, mit bescheyde,
Dat syn goeder-tierenheyt eewigh sy.
Die daer den Heer vreesen laet vry vermonden,
Dat syn bermher-tigheyt blyft t’allen stonden,
Doe ick in angst was, so riep ick God an:
End hy heeft my verhoort end ghstelt in’t breyde,
De wyl die Heer dan vast staet aen myn syde,
So vreesɇ ick niet wat my de mensch doen kan.
Die Heer is voor my, mit mynen bystandern,
So sal ick sien myn wil aen myn vyanden,
T’is beter te hopen op den Heer sacht,
Dan op den sterf-licken mensch te betrauwen,
Ia beter is’t op God syn hoop te bauwen,
Dan op vorsten, hoe groot sy syn gheacht.
Als wouden my vele menschen omringhen,
Ick hoopse, door s’Heeren naem, wel te ringhen.
Als wouden sy my omringhen tot leyd:
So sy ghedaen hebben, ick wouse alle,
Sonder onsicht gantslick bringhen ten valle,
Door des Heeren naem end bystandigheyt.
So sy my schoon als bie-swęrmen omringhen,
Als doornenvier sick blust haest end gheringhe,
| |
[Folio 113v]
| |
So sullen sy swycken end t’ondergaen.
Ick hoopse, door s’Heeren naem t’oueruallen.
Du vyand, du heefst my willen doen vallen,
Męr die Heer heeft my fyn bystand ghedaen.
Die Heer is myn stęrckheyt end myn gesanghe,
Myn saligheyt, oock wanneer my is banghe.
In der gherech-ten huysen hoortmen niet
Anders, dan een stem vol allerley iueghden,
Dewyl des Hee-ren rechtɇ hand t’onser vrueghden
Groote dinghen ghedaen heeft mit der vliet.
S’Heeren rechtɇ hand verheuen heeft ghewesen,
End heeft groote daden krachtlick bewesen.
Stęruen sal ick niet, męr sal leuen fyn.
End sal s’Heeren groote węrcken verkonden,
Hy heeft my wel ghestraft, ick moet’t vermonden.
Męr heeft my niet ghegheuen in s’doods pyn.
Doet my op des tempels poort, den gherechten
Toegheeyghent, end inghegaen, ten rechten
Ick wil louen God, mit danckseggingh saen.
Dese poortɇ is Gods poort, waerdoor intreden
De gherechten, Ick wil dy Heer, danck reden,
Dat du my heefst verhoort end byghestaen.
De steen dien, als onnut, hebben verworpen
De bouwlieden, desɇ is tot s’houcks hoofd worden,
Mit grooter eer: dits van den Heer ghedaen.
End het is won-derbaer in onsen ooghen:
Dit is de dagh daerin wy ons wel moghen
Verhueghen, den die Heer heeft aengheuaen.
Wy bidden dy, O Heer, wil ons nv hoeden
| |
[Folio 114r]
| |
End in deser ghelucksaemheyt behoeden,
Ghelucksaligh is die daer komen is,
Is des Heeren namɇ hooghelick ghepresen.
Wy die daer van des Heeren huyse wesen,
Alle gheluck wenschen v toe ghewiß.
Die Heer is stęrck end sal ons fyn verlichten,
Bindt den oschɇ aen des autaers hoorne dichte.
Du bist myn God, ick sal dy dancken frisch,
Myn God, ick sal dy, mit loue, verheffen,
Na Gods lof, mits dat hy goed is, wilt treffen,
Want syn bermher-tigheyt doch eewigh is.
|
|