Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons

de thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte

Venite exultemus. Psal.xcv.

§ Hy vermaent het volck mit trefflicke spruecken God te dienen, hem te prysen, predekende syn oneyndelicke mogentheyt, end wysheyt, nademael hy alles gheschapen heeft, wt niets, oock syn bermhertigheyt end goedigheyt, daer mit hy in sonderheyt de Godsalighen regiert. Item door d’exempel der Ouderen die in der woestenye verghinghen, verschrickt hy van godloosigheyt end ongheloouigheyt teghen God.

§ Singt op de wyse des lxvi. Psalms.

KOmt, laett ons vroo den Heere syn,
End der rotsɇ onses heyls iuechen,
Laett ons, voor hem, danck seggen fyn,
End ons, mit lofsangk, verheughen,

[fol. 82r]

 

Want de Heer ghewiß

 

Een recht groot God is,

 

Voor een Koningk groot

 

Is hy oock bekent blood,

 

Ia grooter dan alle goden.

 

 

 

In wiens hand d’ęrdediepten syn,

 

Daertoe de spitsen der bęrghen,

 

Wiens d’Meer is, door hem ghemaeckt fyn,

 

End t’drooghe synr handen węrcken.

 

Nv ghelyck welaen,

 

Komt latet ons gaen,

 

Hem aenbidden fyn,

 

End buyghen onse knyen,

 

Voor den Heeren onsen Schepper.

 

 

 

Want hy is onse God end Heer,

 

Wy auer t’volck syner weyden,

 

End syner hand het kudde teer,

 

Welck hy seker kan gheleyden.

 

So ghy huyden hoort

 

Syn stem, verhardt voort

 

Vwɇ herten doch niet,

 

So in Meriba is ghschiedt,

 

Ten proufdaghe in der woestyne.

 

 

 

Waer uw vaders my versocht han,

 

Beprouft end ghesien myn daden,

 

Ick heb ghehad viertigh iaer langh,

 

Aen dit gheslacht een mishaghen.

 

So dat ick sey bald,

 

Dit volck seere dwaelt,

[fol. 82v]

 

T’kent niet mynen wegh,

 

Dies ick ghesworen heb,

 

Dat’t in myn ryck niet sal komen.