Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
Dauid vermaent de godsalighen dat sy sick niet verwonderen, noch laten beweghen ouer den grooten voorspoed der godloosen, nademael hy kortwyligh is, ende dat hen de verderfnis is nakende, daer ter contrarien den vroomen end gherechten niet quaeds kan ouerkomen, noch in desen leuen, noch hiernamaels. TOoren dy niet so du in desen leuen
De boosen siest dickmael in spoedigheyt,
Benyd niet den die sick tot booß begheuen:
Want sy sullen stracks veruallen tot leyd,
Euen als hoy werden sy afghehauwen,
| |
[Folio 35v]
| |
 End als groen gras verwelckert ouer breyd.
Betrauw den Heer, end daertoe doe goed ghęren
So salt du dat ęrdryck bewonen fyn,
Du salt dy oock wel sekerlick ghenęren:
In den Heere sal dyn belusting syn,
End hy sal dy, na dyns herten beghęren,
Wat du behoufst gheuen mit blydɇ aenschyn
Leg op den Heer vry alle dyne weghen,
Betrauw hem vast, end na den wensche dyn
Hy sal dynen wil volbringhen te deghen,
Dyn gherechtheyt sal hy al sonneschyn
Stellen, end dyn billickheyt doen verschynen
Als de middagh, in synen klaren schyn.
Wacht op den Heer, voer in stilheyt dyn leuen,
Bedrouf dy niet ouer den grooten spoed
Der menschen, die sick tot boosheyt begheven,
Laet dynen too-ren bedwyngh dynen moed,
Dynen yeuer laet dy niet so beweghen,
Dat du dat booß, na huer exempel, doet.
Want de boosen sullen wtgheroeyt werden,
Die auer op den Heere duldigh staen,
Sullen besit-ten de volheyt der ęrden:
De godloose sal so haestlick vergaen,
Dat, so du syn plaetß willest ondersoucken,
Daer werdt gaer niets voor handen op de baen.
| |
[Folio 36r]
| |
Męr dat ęrdryck de sachtmoedighen sullen
Besitten vry, end buyten alle nood,
In vrede goed, sick mit vrueghde veruullen,
De godloose sal wel aenslaghen groot
Teghen den ghe-rechten doen end aenwenden,
Oock ouer hem knersen de tanden blood.
Męr God de Heer belacht hem t’syner schanden,
Want hy kan sien mit synen ooghen schoon,
Dat de dagh syns veruallens is voor handen,
De godloosen trecken wt huer swęrd koen
End spannen hue-ren boogh teghen d’ellenden
End soucken die daer recht leuen te doon.
Męr huer swęrd sal ghewiß huer eyghen herte
Doorgaen, hoe loos end listigh sy oock syn,
End huer boogh sal ontween ghebroken werden.
Dat weynighe dat daer besittet fyn
De gherechtɇ, is beter dan de grootɇ hauen
Der godloosen, mit hueren hooghen schyn.
Want de armen end de kracht der godloosen,
Sullen werden ghebroken, męr die Heer
Sal de vromen hoeden onder de boosen,
Oock weet hy, door syn vaderlickheyt teer,
De bequame tyd der, die vroomlick leuen.
End huer ęrf blyft eewlick in allen keer
Sy sullen niet in booser tyd tot schanden
Komen, end sy sullen sick syn versaen,
Wanneer daer sal honghernood syn voorhanden
De godloosen auer sullen vergaen,
Gods vyanden sullen oock gheslacht werden,
| |
[Folio 36v]
| |
Als lammeruet, als roock verswinden saen:
<h>De booßdader ontleent, end niet betalet,
Męr de vrome bewyst bermhertigheyt:
Waermit hy steets synen naesten onthalet,
Want die daer staen in Godes gunstigheyt,
Sullen d’ęrdryck vry besitten mit vrueghden,
Syn verulouckten sullen vallen tot leyd.
De ganghen des vroomen beleydt die Heere,
Den seluen doendɇ altyd goed onderstand,
End syns leuens handel gheualt hem seere,
So hy sick van vallen niet myden kan,
Hy darf gheenßins vreesen voor onderblyuen,
Want God die houdt hem stedes by der hand.
Ick bin geweest iongk, end bin oud gheworden
Heb den ghrechten niet verlaten ghesien,
Noch syn saed na brood soucken t’allen oorden,
Doch bewyst hy weldaed aen allen lien,
Gheeft end leent-wt, doch rycklick oueruloeyen
Syn nakomers alweghe kan men sien.
Wyck van dat quaed end doe goed sonder myden,
End de Heer sal dy de ghenade doen,
Dat du blyven salt oock t’eewighen tyden,
Want hy verlaett gheenßins die daer weldoen
So lieft hy t’recht, end salsɇ eewlick bewaren,
Męr der boosen saed sal gantslick vergaen.
De gherechten sullen dat ęrdryck schoone
Besitten vry, als huer ęrfuɇ on verdriet,
End daerin oock eewelicken fyn woonen,
Des gherechten mond spreeckt doch anders niet
| |
[Folio 37r]
| |
Dan wysheyt klaer, end syn tongh alleweghe
Spreeckt niet dan dat recht is, mit alle vliet.
Want syns Gods Wet in syn herte berustet,
Derhaluen sal syn voet stantvastigh syn,
Wat wegh dat hem t’aenuęrden emmer lustet.
De godloose mit all dat wesen syn,
Den gherechten bespyet alleweghen,
Om te brenghen hem in des doodes pyn.
Męr God sal hem niet laten in syn handen,
Noch laten om eenigher boosheyt wil,
Hem door t’ghericht verwinnen t’syner schanden,
Hoop op God, op synen wegh wachten wil,
End hy sal dy verheffen op der ęrden,
Du salt oock sien der boosen verdęrf stil.
Ick heb ghesien den boosen sick stęrck draghen,
Opwassendɇ in groenheyt seer hoogh end breyd,
Euen als een lauwerboom wtgheslaghen,
Daerna voorby gaende mit haestigheyt,
Was hy daer niet meer, ick sochtɇ hem mit vliete,
Męr kondɇ hem niet vinden na den afscheyd.
Wil een oprecht wesen alwegh aenuęrden
Sampt billickheyt, so wat du werdst bestaen,
Want vrede sal sulcken mensche ghewerden,
De misdaders sullen te gronde gaen,
End d’eynde der godloosen sal doch wesen,
Dat sy sullen seer iammerlick vergaen.
Der ghrechten heyl is van God te verbeyden,
Hy sal hen syn huere beschęrmer groot.
End huer stęrckheyt in tyd der teghenheyden,
| |
[Folio 37v]
| |
Hy salsɇ helpen, end verlossen in nood
Van den boosen, end salse fyn bewaren,
Om dat sy op hem betraut hebben blood.
|
|