Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
De Prophete verhaelt hoe dat de Vorsten deser wereld, Christo end synen ledematen, mit alle huer maght wederstaen sullen. Mer dat huer bedrijf also te vergheefs sal syn, dat sy van Christo verdaen sullen werden, ten sy dat sy sick hem, end synen woorde onderwerpen. | |
[Folio 7r]
| |
WAerom grimt der Heydenen hoop,
T’volck bedryft ydel dinghen,
Die Koninghen richten sick op,
De Vorsten raed t’hoop bringhen,
Te stryden teghen God den Heer,
Sampt synen Christum end syn leer,
| |
[Folio 7v]
| |
 Dien hy ons heeft gheschoncken.
Sy willen wesen onghestraft
End blyuen in d’booß steken,
Dies spreken sy seer onbedacht,
Laett ons huer banden breken,
End verwęrpen al huer beuel,
Oock leuen na ts’herten gheual,
End gheenßins daer af wycken.
Męr God die in den hemel woont,
Die salse noch belachen,
Oock vernietighen huer verbond,
End huer bedryf beschachen.
Hy salsɇ in tooren spreken aen
End bestraffen wat sy begaen,
End grimmich seer benauwen.
Ik heb mynen Koningk ghestelt
Op mynen heylghen bęrghe
Sion daer-van de Schrift vermeld
Dien ghy stedes betęrghet.
Verkondighen alom ick will,
Na s’Heeren ordeninghe still,
End synen wille leeren.
Hy sprack tot my, du bist myn soon
Ick heb dy huyden ghboren,
Du bist alleyn myns herten kroon
| |
[Folio 8r]
| |
Dy heb ick wtuercoren.
Beghęr van my, de Heydens dy,
Tot dyn ęrf sal ick gheuen vry,
End die eynden der ęrden.
Du saltse mit den woorde voen,
Huers vleeschs lusten verdęruen:
End mynen naem hen prysen doen
Als dyne medeęrfuen.
Du salt de teghenstreuers straf
Breken mit eenen ysern staf,
End bryselen als schęruen.
Nv dan, ghy Koninghen, verstaet,
Ghi richters laett v leeren,
End in desen Koningk bestaet,
Wilt syn woord fyn vereeren.
Dient den Heere mit vreesen fyn,
Lieuet vast de gheboden syn,
Verhueght v oock mit vreesen.
Kust doch den Sone vriendelick
Dat hy sick niet vergramme,
Dat ghy vanden wegh niet eewlick
Vergaet, hooret syn stemme
Wen syn tooren als vier op gaet,
Wel hem die op hem alleen staet,
Mit vastɇ hopɇ end vertrouwen.
|
|