26 Psalmen

¶ Het Argument des xxiij. Psalmms.

¶ Hier wordt beschreuen, hoe ghelucksamigh ende gherust zy een gheloouigh mensche in alle dinghen, die op die goedheit des Heeren is rustende. Want hy de zyne voedt, troost, regiert ende beschermet, als een herder zijn schapen.

Dominus regitme.

I. V.

⁺ Mijn God voed my in ouervloedt,
My kan gaer niet ghebre-

+ God wil zijn schapkens, in ziele ende lichaem voeden.

[p. 12]

 

ken.

 

In’t groen gras hy my weyden doet,

 

Leydt my an de water beken.

 

⁺ Mijn siel haer kracht,

 

Door zijne macht

 

⁺ Heeft hy weder ghegheuen:

 

⁺ En leyt my stil

 

Om zijns naems wil,

 

Ouer d’oprechte weghen.

 

 

 

⁺ Al waert schoon dat ick moeste gaen,

 

In’t dal des doodtschen schadu,

 

So kond’ick niet vreezen daer aen,

 

Want du my by staet stadigh,

 

Dijn roede ende staf,

 

Daer du mit straft,

 

Hebben my troost gheboden,

 

⁺ Ende mynen disch,

 

Uercierstu frisch,

 

In myner vianden ooghen.

 

 

 

Du salft mijn hoofd mit oly schoon,

+ 2. Stercken ende troosten

+ 3. leeren

+ ende onderwijsen.

+ 4. Tegen alle perickelen beschermen.

+ 5. Wonderlick vereeren.

[p. 13]

 

D’welck du seer klaer doet blincken,

 

End mynen beker tot den soom,

 

Wiltu daer toe vol schincken,

 

⁺ Deze goedtheyt,

 

In eewigheyt,

 

Sal my haer ghezelschap ionnen,

 

So dat ick sal,

 

Sonder afual,

 

In’t huys des Heeren wonen.

+ 6. Tot den eewigen leuen bringen.