25 Psalmen

Het Argument des 124. Psalms.

¶ DE Prophete verhaelt de weldaedt Gods, waer mit hy de syne wonderbaerlick verlost heeft, van de onsinnicheyt des duuels ende syne gheleden: teghen de kracht ende listen der welcker de gheloouighe niet staende konden blyuen, ten waer de bystandicheyt des Heeren.

Nisi quia Dominus erat.

[p. 46]

 

⁺ Waer God ons niet ghebleuen by,

 

Als sy teghen ons op stonden,

 

End van haer handen ghemaket vry,

 

Mocht Israel wel vermonden:

 

Waer God ons schermer niet eenpaer,

 

Uoeret haer loose listen voerwaer,

 

So waert mit ons verloren.

 

 

 

⁺ Sy rasen vast en kommen ons aen,

 

Al wilden sy ons op eten,

 

Tot dooden is al haer bestaen,

 

God is by haer vergheten,

+ Hy verhaelt wonderbaerlicke verlossinghe.

+ Waer by de vianden der Ghemeynten. Christi gheleken syn.

[p. 47]

 

Als windighe water baren slaen,

 

Nae lyf ende leuen sy ons staen,

 

Dies wil ons God erbarmen.

 

 

 

⁺ Lof God en danck die niet toe gaf,

 

Dat si ons mochten vangen:

 

Als een voghel den strick kommt af,

 

Is onse siele ontganghen:

 

Strick is ontwee end wy syn vry.

 

Des Heeren name stae ons by,

 

Schepper Hemels, ende eerden.

+ Dancksegghinghe voer de weldaden ontfangen.