25 Psalmen
(1557)–Jan Utenhove–
AuteursrechtvrijHet Argument des 103. Psalms.¶ Wy werden hier gheleert, dat de herbooren mensche hem seluen ganschelick voecht, om God te dancken, van alle gheestelijcke ende lichamelicke weldaden: de snootheyt der menschelijcker naturen wt der herten bekennende: ende verweckt oock alle andere creaturen om God, die so machtich end bermhertich is te prysen. | |
Benedic anima mea Domino.
Ga naar margenoot+ Myn siele loeft den Heere
| |
[pagina 38]
| |
dyn,
En voecht dy oock te samen,
Dat inwendich des herten myn,
En loeft syn heylighen name.
Myn siel vergheet de weldaedt niet,
Die dy doer den Heer is gheschiet,
In dyns boosheyts vergheuen:
Want hy gheneest all dyne kranckheyt
End kroont dy mit bermherticheyt
| |
[pagina 39]
| |
Urydt van de doodt dyn leuen.
Ga naar margenoot+ DIN herte veruult hy mit goedt,
Ende sal dy oock vernieuwen,
Dyn iuecht, wie hy des Arents doet
Als dyne sonden dy rouwen,
So doet de Heer bermherticheyt,
Recht oordeel en gherechticheyt,
Allen die onrecht lyden,
Want hy syn weghen heeft doen verstaen,
Den volcke doer Mosen, en kondt ghedaen,
Dat men t’quaedt soude myden.
Ons’God ons’Heer bermhertich is,
Genadich ende lanckmoedich:
hy straft oock niet na syn ghericht,
Maer hy is so sachtmoedich,
Dat hy niet altydt schelden wilt,
Maer synen grooten tornn stilt,
End oock mit ons niet handelt,
Nae onse sonde end boose daedt,
Die hy ons niet vergholden hadt,
Doen wy se hebben bewandelt.
Ga naar margenoot+ So hooch den Hemel is ghestelt,
En vast blyft ouer de eerde,
Also die goetheyt Gods haer halt,
Tot die syn vreese aenverden:
So verr de morghen van auendt staet,
Werpt God van ons, ons’sonden quaedt,
Laet de boosheit niet regneeren:
Als een goedt vader ouer syn kindt,
Ontfermt hem God end bemindt,
Den ghenen die hem vreesen.
Ga naar margenoot+ Want hy weet hoe wy syn gemaeckt,
Wt stof, ende is ghedachtich,
Dat de mensch als
| |
[pagina 40]
| |
hoy is ghemaeckt,
Eenen kleynen tydt wat machtich:
Hy bloyt hier in dit werelts pleyn
Ghelick die blommen alle ghemeyn,
Op t’velt in korte stonden:
Want als de wint daer ouer gaet,
So kent men dan niet meer haer stadt,
En wert niet meer gheuonden.
Maer des Heeren bermherticheit,
Sal eewelicken dueren:
Ouer kints kint syn gherechticheit,
Die God rechtsinnich dienen,
End houden syn bondt sonder spot,
Ghedencken oock op syn ghebot,
Op dat sy’t wel beleuen.
Want Gods stoel in den Hemel staet,
Syn Heerschappy ouer al gaet,
Syn ryck wilt hy ons gheuen
Ga naar margenoot+ Nu loeft den Heer ghy Engelen all,
Die krachtich syt van sterckten,
Die daer wel wtricht ouer all,
Syn ghebodt in dyne wercken
Loeft God alle syn Heerschaer goedt,
Die all syn wel behaghen doet,
en pryset synen name,
In allen houcken des Heerschaps syn
Louen den Heer syn dienaers fyn,
Doet oock so myn siel Amen.
|
|