25 Psalmen

¶ Het Argument des 51. Psalms.

¶ Het officie van eenen warachtighen penitent is, God om syn ghenade bidden: hem seluen verdoemen, om een nieuw herte end den Heylighen Gheest bidden, de sondaers leeren, de weldaden Gods ouer al prysen, hem een ootmoedich herte offeren. Ende voer de Ghemeynte Christi bidden.

Miserere mei Deus.

⁺ O God mynder ghenadich syt,
Nae dyne goetheyt groot ende wyt:
Doet wt myn ouer-

+ Hy leydt hem de bermherticheyt gods als leene te vooren daer doer hy bidt.

[p. 26]

 

treding,

 

Nae dyne groote ontferming.

 

End wast my God myn toeuerlaet

 

Uan alle myne boose daet,

 

End maeckt my reyn van sonden,

 

Gheneest my myne wonden,

 

Myn sonde staet altydt voer my,

 

⁺ Ick heb ghesondicht teghen dy,

 

Alleyn voer dy boosheyt ghedaen,

 

In dyn wordt sulstu blyuen staen

 

Waerachtich als men dy richtet.

+ hy neemt oorsake om bidden, niet wt syn verdiensten, meer van syn onwerdicheyt, om dat hy gesondicht heeft.

[p. 27]

 

Siet in ghebreck bin ick ghewracht,

 

Als my myn moeder heeft voort ghebracht,

 

End in sonden ontfanghen,

 

Ueel quaedts heb ick beganghen:

 

⁺ Maer tot der waerheyt hebdy lust,

 

End du gaefst my oock dat ick wist,

 

Dyne wysheyt sonder sorghen,

 

Die heymelick was verborghen,

 

Ontsondicht my mit ysoep schoon,

 

Dat ick reyn werde, en wast my saen,

 

Snee wit: en vruecht laet hooren my,

 

Dat myn ghebeinten werden bly,

 

Die du so hebst verslaghen.

 

 

 

Merckt niet op myn ellendighen staet,

 

Doet wt all myne boosheyt quaedt,

 

Heer wilt doch in my scheppen,

 

Een reyn hert sonder vlecken:

 

Eenen rechten gheest in my vernieut,

 

Stoot my niet van dy, oock wilt niet,

 

Dynen heylighen Gheest my weeren,

 

Dien ick niet kan ontbeeren.

 

En laet my weder kommen meer,

 

Den troost vus salicheyts o Heer,

 

Den vryen gheest weerhoude my,

 

Die godloosen wil ick leeren vry,

 

Op dat se haer tot dy keeren.

 

 

 

⁺ Uan die bloedtschuldighe my beurydt,

 

God mynder salicheyt ghebenedydt,

 

Dat myn tong mach vertellen,

 

Dyne gherechticheyt tot allen,

 

Myn lippen open doet o Heer.

 

Dat mynen mondt verkondighe seer,

 

Dyn lof tot allen stonden,

 

Daer ick toe bin verbonden:

 

Want tot den offer hebdy gheyn,

 

Behaghen Heer, dat is certeyn,

+ DIN word (seyt hy) beloeft bermherticheyt so ontfermt dy mynder. De waerheyt ende wysheyt Gods is de kennentschap end t’betrowen synder bermherticheit doer Christum.

+ DE sonde is ons angeboren. Eenen rechten gheest noemt hy die alleene op de bermherticheyt Gods staet.

[p. 28]

 

Daerom en heb ick gheen ghedaen:

 

Den rechten offer van God ontfaen,

 

Is eenen gheest ghebroken.

 

 

 

⁺ Een ghebroken en verslaghen hert,

 

sulstu niet werpen achterweert,

 

Noch sult van dy niet iaghen,

 

Maer het sal dy wel behaghen:

 

Nae dyn goedtheyt doet Sion wel,

 

Op dat werden erbouwen snel,

 

En stadich moghen dueren,

 

De Ierusalemsche mueren.

 

Dan sulstu hebben vrede en lust.

 

Tot den offer der gherechticheyt,

 

Tot den brantoffer wel ghemoet:

 

So salmen dan die kalueren goedt,

 

Op dynen aultaer legghen.

+ Hy wilt prediken de bermherticheyt Gods, die anders van ons niet begheert. Hy bidt voer de gansche ghemeinte, dat sy mach blyuen in de kennisse harer sonden ende betrouwen in de bermherticheit Gods.