25 Psalmen

Het Argument des .6. Psalms.

¶ Wy werden doer d’exempel Dauidis in desen Psalm gheleert, hoe wy ons in onse siecten oft ander verdrieten des lichaems end der sielen, draghen sullen.

Domine ne infurore.

I. V.

In dynen toornn wilt my niet straffen Heere,
Kastydt my niet in dyne gramschap seere
Maer wildy Heer erbarmen

[p. 10]

 

ouer my.

 

Want ick kranck bin: maeckt my van sonden vry.

 

 

 

⁺ Maeckt my ghesont: Want myn beynen ende leden.

 

Syn gaer vntwee: Myn siel is daerbeneuen,

 

In groot verdriet, Beswaert ende gansch vnvro,

 

Hoe lang saltu my laten Heer also?

 

 

 

Keer dy tot my, wylt my ansien o Heere,

 

Uerlost myn siel, end wilt oock van my weren,

 

Myn lyden swaer, om dyns naems wille groot,

 

Want wie sal dyns ghedencken in den doot.

 

 

 

Wie salder oock dy dancken in de Helle,

 

In mynen sucht, gheheel vermoyt ick quelle,

 

Myn bedde doe ick vloeyen allen nacht,

 

ende myn betste, mit tranen myns gheclachs.

 

 

 

Myn anghesicht van suchten ende weenen,

 

Is gaer verdroocht, ende verauwert mit eenen,

 

Om der wille, aller vianden myn,

 

Die my alwech swaerlick quellende syn.

 

 

 

⁺ Gaet wech van my alle die daer boosheyt wercket,

 

Want op de stemm myns weenen heeft ghemercket,

 

De Heer: ende heeft verhooret myn ghebedt,

 

Ende my ghesoent alle myn begheerte ende bet.

 

 

 

Dat dan beschaemt alle myn vianden werden,

 

Ende achterwaert verwonnen, van my terden,

 

Mit schanden groot, nae dat de Heere so goedt,

 

Te my waert is, ende my so vele doet

+ Dauid in syn groote kranckheyt begheert van God een lieflicke straffe ende hulpe.

+ Dauid ghesont ghemaect synde danckt God end verwerpt van hem de boosedoenders

[p. 11]