25 Psalmen
(1557)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
¶ De propheet verhaelt hoe dat de Princen dees werelts mit al haer macht Christo end syn gheleden wederstaen sullen: maer dat haer doen so te vergheefs sal wesen, datse van Christo verdaen sullen wesen, ten sy, dat se haer hem ende synen worde onderwerpen. | |
Quare fremuerunt gentes.
Ga naar margenoot+ Waerom is t’volck oproerich eenpaer,
ouer dynckende ydel dynghen.
De princen en koninghen alle gaer,
Ouer een haeren raedtslach bringhen,
Om te stryden teghen s’Heeren handt,
End Christum dien hy heeft ghesant,
Om
| |
[pagina 6]
| |
aller menschen hulpe.
Ga naar margenoot+ Sy willen wesen onghestraft,
En blyuen in boosheyt steken:
Dies spreken sy, niet wel bedacht,
Laet ons haer banden breken,
Laet ons verwerpen haer leering al:
End leuen na ons herten gheual,
End gheensins daer af wycken.
Ga naar margenoot+ Maer God die in de Hemelen woent,
Die salse noch belachen,
Bespotten oock haren boosen gront,
End haren anslach beschachen,
Hi salse mit gramschap spreken aen.
En straffen wat sy hebben begaen.
Toornich sal hy se benauwen.
Ga naar margenoot+ Ick hebbe tot eenen Koninck ghestelt,
Ouer Sion, dat is myn Kercke.
Christum, daer de Schrifture af melt,
Die ghy nochtans verwerpet:
Ouer al hy recht verkondighen sal,
Mynen sin, ende welgheuallen al,
En mynen willen leeren.
Ga naar margenoot+ Hy sprack tot my du bist myn Soen,
Ick heb dy huyden gheboren,
En voort ghebracht myns herten kroon.
De volcken moestu vergaren:
De Heydenen ick dy schencken sal,
Tot eender eruen in groot ghetal.
Die sulstu al regieren.
Du sultse mit dynen worde voen,
haers vleesch lusten verderuen,
End mynen naem haer prysen doen,
| |
[pagina 7]
| |
In alle hoecken der aerden:
Du sult de wederspannighe straf,
Breken mit eenen yseren staf,
En bryselen gaer als scheruen.
Hierom ghy Koningen daer op merckt,
En ghy richters laet v leeren.
End in desen Koninck v versterckt,
Syn wordt haudende in eeren:
Op dat ghy hem leert vreesen wel,
Oock hem betrout en nyemandt el,
Dat is God recht wel dienen.
Kust doch den Sone vrindelick,
Dat hy hem niet vergramme.
Dat ghy vanden wech niet eeuwelick,
Uergaet, ontfanckt syn straffe,
Als synen toorn als vier op gaet,
Ga naar margenoot+ Wel hem die alleen op hem staet,
Mit vast hoep en betrauwen.
|
|