|
| |
Ghebedt na de predicacie, voor alle noodt ende perykel der Christenheydt.
ALmachtighe bermhertighe God, wy bekennen by ons seluen, ende bekennen voor dy, ghelijckt de waerheydt is, dat wy niet weerdt en zijn, de ooghen ten Hemel op te slaen, ende onse Ghebet dy voor te draghen, so ghy wilt onse verdienste ende weerdicheyt aensien: Want onse herte ende ghemoet verklaghet ons, ende onse sonden gheuen ghetuyghenisse tegen ons: So weten wy oock | |
| |
dat ghy een rechtueerdich Richter zijt, die ghy straft de sonde der ghenen, die dyne geboden ouertreden. Daeromme O Heere God, wanneer wy ouerlegghen ende bedencken onse gantsche leuen: so beuinden wy anders niet in ons, dan ijdel verdoemenisse. Maer O Heere, dewijle ghy ons wt dyne onwtsprekelicke barmherticheyt beuolen hebt, dy alleene in allen noodt aen te roepen, hebt ons oock beloeft, dat ghy onse gebet wilt verhooren, niet om onses verdienstes willen, maer van weghen des verdienstes onses Heeren Jesu Christi, den welcken ghy ons tot eenen Middelaer ende Voorsprake hebt voorghestelt. So seggen wy af alle andere hulpe, ende hebben alle onse toeulucht alleen tot dyne barmherticheyt.
Ten eersten, O Heere, bouen de ontellicke weldaden die ghy int ghemeyn allen menschen op Aerden bewijst, hebt ghy ons bysonder so vele ende groote ghenade bewesen, dattet ons onmogelick is, de selue wt te spreken, ofte ghenoechsaem te bedencken: Sonderlinge heeft het dy behaecht, ons te roepen tot de bekentenisse dijns heyligen Euangeliums, hebt ons verlost wt den iammerlicken dienst des Duyuels, daer in | |
| |
wy waren, ende ons verlost van de veruloeckte Afgoderie des Paus, daer in wy waren versopen ofte verdroncken, ende hebt ons ghebracht tot dat licht dyner Waerheyt. Ende niet des te weynigher, hebben wy door onse ondanckbaerheyt, dyne weldaden vergheten, zijn van dy afgheweken, ende onse eyghen begheerlickheden ende lusten geuolght, hebben dy niet gheeert als wy schuldich waren. Daerom hebben wy ghesondicht, O Heere, ende dy swaerlicken vertoornt, ende so ghy met ons wildet handelen na onse verdiensten, so en konden wy anders niet verwachtende zijn, dan den doodt, ende de eewighe verdoemenisse: Want so wy ons wilden ontschuldighen, so is onse eygen ghemoet ende herte daer, twelcke ons verklaghet, ende onse boosheyt gheeft getuyghenisse teghen ons.
Ende ghewisselicken, lieue Heere God, wy bekennen aen de straffen, die ons daghelicks ouerkomen, dat ghy ons billick met dyne Roede besoeckt ende castijt. Want dewijle ghy rechtueerdich zijt, en straft ghy niemandt sonder oorsake. Ja wy sien oock nu dyne handt opgheheuen om ons te straffen: Maer wanneer ghy ons veel har- | |
| |
der straffet, dan ghy oyt tot noch ghedaen hebt, ende dat wy hondert straffen voor eene souden lijden: Ja wanneer oock alle de plaghen op ons vielen, met welcken ghy de sonden dijns volcks Israel hebt gheuisiteert ofte gestraft: So bekennen wy, dat ghy ons, O Heere, gheen onrecht en bewijst, ende en spreken niet daer tegen, als hadden wy het niet wel verdient. Maer doch, O Heere, ghy zijt onse God, ende wy zijn alleen Aerde ende stof: Ghy zijt onse Schepper, ende wy zijn de wercken dyner handen: Ghy zijt onse Herder, ende wy zijn dyne kudde: Ghy zijt onse Verlosser, wy zijn dat volck dat ghy verlost hebt: Ghy zijt onse Vader, wy zijn dijn Erfgoet. Daerom en wilt ons doch niet straffen in dynen grimmighen toorne, maer tuchticht ende castijt ons ghenadichlick, onderhoudt veel meer dat werck, dat ghy in ons begonnen hebt, door dyne ghenade: op dat de gantsche Werelt bekenne, dat ghy onse God zijt, ende onse Salichmaker. Dijn volck Israel heeft dy menichmael vertoornt met sonden, ende ghy hebt het billick ghestraft: Maer so menichmael sy haer weder tot dy bekeerden, hebt ghyse altijdt tot ghe- | |
| |
naden aenghenomen: ende hoe swaer oock hare sonden geweest zijn, so hebt ghy doch dynen toorne ende vermaledijdinghe, die haer bereyt was, afghewendt, om des Verbondts wille, dat ghy ghemaect hadt met dynen Dienaren Abraham, Isaac, ende Jacob, also dat dat Ghebedt dijns Volcks, noyt en is van dy verstooten gheworden.
Nu hebben wy door dyne genade, euen datselue Verbondt, doch veel heerlicker ende krachtigher tusschen dy ende ons ghemaeckt ende opghericht, in de handt Jesu Christi onses Verlossers: welcks Verbondt ghy ons met synen Bloede toegheschreuen hebt, ende met zijn heylich lijden beuesticht. Daeromme, O Heere, verloochenen wy ons seluen, ende alle menschelicke hope, ende hebben alle onse toeulucht tot dit salighe ghenaden Verbondt, door welcken onse Heere Jesus Christus, daer in, dat hy dy zijn Lichaem eenmael aent Cruyce tot een volkomen Offerhande voor ons daer ouer ghegheuen, ons met dy in eewicheyt versoent heeft. Daeromme, O Heere, siet aen dat Aenghesichte dynes Gesalfden, ende niet onse sonden, op dat dijn toorne door syne Voorbede ghestilt worde, ende dat dijn Aenge | |
| |
sichte ouer ons schijne, tot vreughde ende tot salicheyt. Wilt ons doch oock hierna voortaen in dijn heylighe leydinge ende beschuttinghe nemen, ende ons regeren met dynen heylighen Gheest, die ons vernieuwe tot een beter leuen, daer in wy dynen Name louen ende prijsen.
Ende hoewel wy niet weerdich zijn den mondt op te doen, voor ons seluen te bidden: Dan euen wel, dewijle ghy ons beuolen hebt te bidden voor de gantsche Christelicke kercke ende Ouericheit, ia oock voor allen menschen: So bidden wy dy, voor allen Kercken, ende Kercken Dienaren, dat ghy doch wilt dynen segen geuen tot de Predicacie des heylighen Euangeliums, ende ghetrouwe Dienaers in dynen Oogste senden: daer en teghen wilt doch wtroeyen alle valsche leere, rijtende woluen, ende Huerlinghen, die haer eyghen eere ende profijt soecken, ende niet de eere dijns heylighen Naems alleen, ende der armen zielen weluaert ende salicheyt.
Wy bidden dy oock voor alle Ouericheyt der wereldt: voor den Roomschen Keyser ende Koninck, oock alle andere Koninghen, Vorsten, ende Heeren: ende sonderlinghe voor onsen ge- | |
| |
nadichsten Cheur ende Landts Vorsten, Hertoch Frederich Paltzgraue, met syner Cheur Vorstelicker ghenaden Huysvrouwe, Jongen Heerschappe, Raden ende Amptlieden: oock den Eersamen wijsen Raedt deser Stadt, gheeft haer dyne ghenade, dat sy hare gantsche regeringhe daer henen richten, dat de Koninck alder Koninghen, Jesus Christus, ouer haer ende hare Onderdanen regere: ende dat het Rijcke des Duyuels, twelcke is dat Rijcke aller schanden ende lasters, hoe langher hoe meer, door haer, als dyne Dienaers verstoort worde: ende wy onder haer een gherust ende stil leuen leyden meughen, in alle Godsalicheyt ende eerbaerheyt.
Voorder bidden wy dy voor alle onse medebroeders, die onder de tyrannie des Paus ende Turcken, veruolghinghe lijden, ghy wiltse doch met dynen heylighen Gheest troosten, ende haer ghenadichlick verlossen. En laet doch niet toe, dat dyne Christenheyt gantsch verwoest worde. Laet niet toe, dat de ghedachtenisse dynes Naems op Aerden wtgheroeyt worde: ende dat de Antichrist, ende Turck, met anderen ongheloouigen haer beroemen tot dyner | |
| |
versmaetheyt ende lasteringhe. Maer so dijn Godlicke wille is, dat sy met haren doodt dyner waerheyt ghetuyghenisse gheuen, ende dynen Name prijsen, so wilt haer doch stantachticheyt verleenen totten laetsten druppel haers bloets. Wy bidden dy ooc voor alle, den welcken ghy droeffenisse, armoede, geuanckenisse, kranckheyt, kindts noot, ende andere aenuechtinghen toe sendt: Troostse alle na dat ghy weet dat hare noodt wteyschet. Gheeft dat haer dese dyne tuchtinge tot bekentenisse haerder sonden, ende tot beteringhe diene. Gheeft haer stantachticheyt ende lijdtsaemheyt, vermindere ende versaechte hen hare droeffenisse, ende verlostse eyndelick, dat sy haer dijns goedtheyts verblijden, ende dynen Name eewich prijsen. Ten laetsten ontferme dy ouer de ghene, die noch in duysternisse ende dwalinghe steken, ende leydtse in dat Licht dyner waerheyt, door Jesum Christum onsen Heere.
Om dese ende alle andere noodt, bidden wy dy, als ons onse getrouwe Heere ende Salichmaker Jesus Christus selue gheleert heeft:
Onse Vader. &c.
|
|
Auteursrechtvrij