Kleyn liedtboecxken

[Gheen dingh naest een deel jaren]

Na de wijse: Siet aen, o Heer, dit lijden. Ofte: En isser niemandt inne.

GHeen dingh naest een deel jaren
Heeft my soo welle ghesmaeckt:
Noch geen kruyden en waren
My alsoo lieflijck ghemaeckt,
Als weeningh der ooghen, dat hertlijck raeckt.

Dees hongher gaet vermeeren,

Dees lust wordt niet vervult:
Wy worden alsoo teere
Van suchten, hebt doch ghedult.
Gheeft ooghen tranen, al ist ons schult.
'Tis nau over te comen

[p. 425]

 

De droefheydt van Sions noot,

 

Wy hebben noch vernomen

 

Voor ons een droeflijcke doodt.

 

Dit al te draghen, ist niet te groot?

 

Mocht ick voor hem mijn leven

 

Nu geven, 'tviel my niet swaer,

 

Of mocht ick alleen beven,

 

Datter een bedruckte paer

 

Van alle droefheydt bevrijet waer.

 

Niet dat sy't alleen draghen,

 

Maer veel die't hebben ghehoort,

 

Maer haer ick meest beclaghe:

 

'Tis sorgh'lijck worden versmoort.

 

Och droegh ick alleen 'tsware discoort.

 

En ghenoegh condt beweenen

 

Met tranen, 'twaer groote lust,

 

Maer nu versmacht de beenen,

 

Om dat in't hert is gheen rust

 

En niet door tranen wordt uytgheblust.

 

Ick heb my wel verbannen

 

Ghewenst, om Sions droefheydt,

 

Nu comter noch meer anne,

 

Dat welck schier soo veel omleyt,

 

Och mocht dit van my, noegh zijn beschreyt.

 

David die conde met tranen

[p. 426]

 

Sijn legher-stee maken nat,

 

Peterus die condt ganen

 

Ende wenen bitterlijck glat,

 

Om dat hy sijn Heer versaket hadt.

 

Maria onvergeten

 

Is tot weningh gheraeckt,

 

Sy heeft, laet de Schrift weten

 

Des Heeren voeten nat ghemaeckt:
Mocht dit van my eens worden ghesmaeckt.

 

Ick denck, 't sou beter wesen,

 

Heer, met my, als nu somtijdt//

 

Maer nu moet ick mispresen

 

Met Ieremia in't ghekrijt,

 

Oock had ick in mijne hooft subijt

 

Water noegh te beschreyen

 

Al't lijden, dat nu gheschiet,

 

Ick en woud' niet verbeyen

 

Om te bewenen het verdriet.

 

Maer, nu, lacy, en isser soo niet.

 

Och mocht my sulcks ghebeuren,

 

Soo waer ick van herten bly,

 

Dat mijn ouders van treuren

 

Na Godes wille raeckten vry,

 

Het duerde dan langh of kort met my.

 

Ick bid u, lieve Vader,

[p. 427]

 

Neemt haer doch de droefheyt of,

 

Weest altijdt gheen versmader,

 

Maer heftse op al uyt het stof,

 

Of magh het, Heer, niet wesen te grof?

 

D' een plaegh comt na de ander,

 

'Teen gheluck volght het aer:

 

Comen wy by malcander

 

Hier na by u, Hemelsche Vaer,

 

Soo ist noch gheen noot, al valt het swaer.

 

Wilt ons hier na vergaren,

 

Heer, in uwe Rijck by een,

 

Van huys is hy ghevaren

 

Gereyst al des werelts wegh heen.

 

Mijn Broeder, hoe ist hier soo ras deen?

 

Maer, o Heer uwen wille,

 

Die moet in alles gheschien,

 

Ick magh wel swijghen stille,

 

Wy meughen wel tot hemwaerts vlien,

 

Maer hier comen wy niet weer by ien.

 

Doch het moet nu dus henen,

 

Al ist met droefheydt gheseyt,

 

Ick acht schreyen en wenen

 

Voor een benaut hert vrolijckheyt,

 

Noyt genoechelijcker in dit leyt.

 

Wie sal't moghen ghelooven

[p. 428]

 

Dan die het veel heeft gheproeft.

 

O Vader van hier boven,

 

Geeft slechts so veel alsmen hoeft

 

Ter saligheyt, doch niet en vertoeft.

 

O Prince der ghenaden,

 

Op u ick ruste mijn hooft,

 

Wilt mijn begeert versaden,

 

Op datmen niet heel uytslooft.

 

Veel boomen zijn door drooghte verdooft.

Na beter.