Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Een yeghelijck boom die gheen goe vruchten voort en brenght.
HEt afsterven van mijnen vrient ghevoelt mijn hert,
| |
[pagina 406]
| |
Doch ick weet dattet mijn vriendinne meerder smert,
Maer wilt u lieve minnen, versinnen,
V ghemoedt met my danckbaer werdt,
Dat hy is in't rijck binnen.
Hy is verlost uyt al sijn smerte en verdriet,
Wie soude hem sulcke weldaden gunnen niet,
Laet varen, stenen, wenen, en grenen,
Ghedenckt hem is veel goet gheschiet,
Waren wy mee daer henen.
'Tsal wel zijn o mijn lieve schoone weerde man
Nu moet ick u derven, en swerven achter an,
Eensamelijck mispresen, verknesen,
Maer behoudt slechts sijn drughde dan,
Ghy salt niet eensaem wesen.
Gedenckt de Engelen zijn mijn geselschap groot
Die sijn ziel gevoert hebben in Abrahams schoot,
Sijn liefde zijn mijn sporen, niet 't sloren,
Daer te comen uyt alle noot,
By hem en d'uytvercoren.
Ick hoop met hem te staen voor des Lams troon bereyt,
Daer Godt den sijnen behoudet ter saligheyt,
Als de bazuyn zal klincken en wincken,
Den vromen met deughde becleydt,
Sullen als de Son blincken.
| |
[pagina 407]
| |
Ghy weet wel 'tis altemael tGoddelijc bestier
Soud hy daer zijn so most hy eerst reysen van hier
Na sijn eeuwighe erven, u derven,
Verlaten des werelts dangier,
Rusten van alle swerven.
Nu krenckt hem boosheydt, bedrogh nochte argelist,
Gheen haet, gheen nijt, gheen achterclap, ghekijf noch twist,
Den strijdt heeft hy ghestreden, beneden,
Die Kroone heeft hem Godt ghewist,
My verlanght na de vrede.
Roept Heer ic wil verlaten die treur-tranen mijn,
En laten 't Goddelijcke vreughde tranen zijn,
Als ick ghedenck die ruste, of luste,
Die hy gheniet voor Godts aenschijn,
Gheen smaet sijn eer uytbluste.
Geeft Heer dat altijdt die vertroostingh van u woort,
Veel meer dan des natuers quade aert wordt ghehoort,
Als druck mijn hert comt clemmen, en temmen,
Soo laet u kracht in my doch voort
Alletijdt boven swemmen.
O Heere ghy die het licht en duysternis scheyt,
Niemant dan ghy gegeven en ghenomen hebt,
| |
[pagina 408]
| |
Vergadert ende ghescheyden, ons beyden,
Ick danck u al ist hert becleyt,
Wilt my by hem gheleyden.
Na beter. |
|