Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
Auteursrechtvrij
[pagina 381]
| |
Na de wijse: Vanden neghenden Psalm.
BEdroeft ben ick deur goet gheluck
En oock verblijt deur't selfde stuck,
Cond ick my hier met alle wijsen
Ghenoegh vermaken, 'twaer te prijsen.
En verbeyde den Heere dan
Ter tijdt toe dat hyt my neemt an
Al in sijn rijck uyt de woestijne,
Daer deur nu, lacy, veel verdwijnen.
Het is voorwaer een seer wijs man,
Die altijdt lijdtsaem wesen can
En schicken hem al na het lijden,
Daer hy in is nae Schrifts belijden.
Het is mijn hert een groot verdriet,
Als mijn oogh aenschouwet en siet,
Dat ghy veel in haer jonghe jaren
Haelt in u rijck uyt dit beswaren,
Niet dat haer die rust wordt misgunt,
Maer mijn blijven hier is het punt,
Dat my ter werelt gaet verdrieten,
V rijck sou ic soo geern ghenieten.
| |
[pagina 382]
| |
Of ben ick Heer noch niet bequaem
Te voeren u heylighen naem,
In 't Hemels sael by alle vromen?
Och, hadt ghy my eer wech ghenomen.
Ter werelt wordt veel tijdt beschreyt
Die sijn hooft in rust nederleyt:
Maer het doet mijn ziel 't meeste treuren,
Dat my alsulck niet magh ghebeuren.
Nochtans ben ick weer dick verblijt
Deur u goetheydt ghebenedijt,
Die ghy bewijst aen mijn bekende,
In ruste sy haer leven enden.
Het is voorwaer een blijde doodt,
Die vande tweede heeft gheen noot,
Waer vint gy oyt eenighe saken,
Die een bedroef hert beter smaken?
Doch, Heer, ick ben in u ghetroost,
Maer prijckel hier is al't propoost
Dat my soo swaerlijck staet voor ooghen,
Maer ghy sult Heere niet ghedooghen,
Dat de quade hier mijn verstant
Nu souden weynden nae haer handt
Van u waerheydt op cromme weghen,
Ghy weet, Heer, ick soeck u te deghen.
De werelt heb ick noyt bemint,
| |
[pagina 383]
| |
Na mijn swackheyt Godlijck ghesint.
Maer al ist schoon met Godt begonnen,
'Tis lacy, dan noch niet verwonnen.
De vrome worden wech ghehaelt
Voor't ongheluck al eer men dwaelt
Deur die tot boosheydt zijn heel veerdigh,
Heer maeckt my oock tot u rijck weerdigh.
En suyvert my door u bloedt root,
Dat ick ter werelt blijf soo nood
Comt ni[e]t door mistroost onverduldigh,
Maer deur het prijckel menighfuldigh.
Na beter. |
|