Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Van den dertighsten Psalm.
HEer ick heb my van jeught u wet
Tot eenen doelwit voor gheset,
Om te leven nae uwen woort,
In't doen, in't laten, soo't behoort,
Maer onvolmaeckt ben ick in desen,
Ick wil u geern nader wesen.
Leert my u recht en wel te recht,
Eenvuldelijck wijs ende slecht,
Dat ick haer sin te recht versta,
En niet te ruym noch nau en ga,
Maer na u liefste wel behaghen
| |
[pagina 367]
| |
Vwen woorden te recht voor-draghen.
Leert my Heer wat ick leeren sal,
Dat ick leef en spreeck u gheval,
Laet u woort mijnen hulpe zijn,
Verleent my nieuwe kracht tot dijn,
Stort uyt u Goddelijcke seghen,
Bewaert my voor alle afweghen.
Neemt u woort Heer niet van mijn mondt,
Die verholentheyt uws verbondt
Plant diep en vast in mijn verstant,
Dattet altijdt blijft 't waerste pant,
V gheboden wil ick geern houwen,
En laet my daer niet in verflouwen.
Daer en was noyt Heer eenigh dingh,
Dat mijn hert meer met liefd' bevingh,
Dan u heyl'ghe woorts soete min,
Druckse noch meerder in mijn sin,
Dat ick met leven, woort ghedachte
Ghestadigh op u woorden achte.
Laet op my vloeyen als een dou
V gheest en woort, soo't wesen sou,
Had u woort Heer 't hert niet versacht,
Ick waer van droefheyt langh versmacht,
V wit en woort is mijn vermaken
In alle treurelijcke saken.
| |
[pagina 368]
| |
Ick ben dijn, weest ghy mijn, O Heer,
En sterckt u Dienaer door u leer,
Want ter werelt wordt niet aenschout
Dat volmaeckt 't oude wesen houdt,
'Tmoet al vergaen ende beswijcken,
Maer uwe wet duert eeuwelijcken.
Daerom ist dat ick u woort bemin,
En u wet in mijn herte bin,
Op die tongh, in die mont en spraeck,
Geeftse een soete honigh smaeck,
V woort can het alles versoeten,
'T is een lantaerne t'mijnder voeten.
Op dat ick mijn voeten niet set
Op valsche weghen, strick, of net,
Die ick niet lief, maer in't hert haet,
V woort is vol wijsheydt en raet,
'Twelck ick behoude voor mijn erve,
Waer dat ick keere of henen swerve.
Wanneer ick Heer in droefheydt raeck,
Soo schept mijn hert in u vermaeck,
V gheboden mijn ghemoet verstijft,
V waerheydt altijdt waerheydt blijft,
Schoon of veel daer in verflouwen,
V waerheydt sal't velt wel behouwen
'Tis mijn verdriet dagh ende nacht,
| |
[pagina 369]
| |
Dat u woort soo weynigh wordt gheacht,
Volsterckt my in u wet en leer,
Ick begeer niet, dan u begeer,
Leydet my nae u welbehaghen,
Een eynde van mijn oude daghen.
Na beter. |
|