Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
Auteursrechtvrij
[pagina 306]
| |
Na de wijse: Wel op wel op ick gae ter jacht. Ofte: Gheliefde Ieught al tot Sardam.
VErduldigheydt beste gheweer,
In alle druck en smerte seer,
Lijdtsaemheydt is een Christen eer,
Wilt verdraghen, alle slaghen,
Waer mede u die Heer versiet,
Scheyt doch van die lijtsaemheyt niet.
Ghedult is een cost'lijck cleynoot,
Van prijs gheringh van krachten groot,
Daer als de werelts goede snoot
Moet voor wijcken, en beswijcken,
Prent vast in u herte ghedult,
In druck, ghy gheen druck voelen sult.
Ghedult is een goetwilligheydt,
Om te lijden wat Godt op leyt,
Wert door't gheloof gebaert bereyt,
Hope trouwen, doetse houwen,
Het is een steunsel, stut en lust,
| |
[pagina 307]
| |
Die op Gods troost en hulpe rust.
Die meest verdraeght die meest verwint,
Gheen konst te seylen voor die windt,
Wie verwint die gheen vyant vindt,
Gedults same, is bequaem,
Om cloeckelijck te wederstaen,
Alle druck die sal comen aen.
Gods volck en is van druck niet vry
Verstoot van 't lijden niet t'onty,
Veel beter eeuwigh dan vroo bly,
Want na lijden, comt verblijden,
Versmaet het niet hoe seer geverght,
Oft hoemen u parst ende terght.
Teghen Godt weest gheen lijden moe,
Die't sekerst weet waerom waer toe,
Die weet oock best, hoe langh, en hoe,
Laet Godt raden u t'ontladen,
Want een blijde, of treurigh lot,
Staet niet aen ons, maer heel aen Godt.
Christus het ontschuldighe Lam,
Al door de doodt den doodt ontquam,
En door sijn lijden heel wech-nam,
Ons eeuwigh lijden, maer hier strijden,
Hebben wy met hem ghemeen,
Ons hooft-man is soo voor ghetreen.
| |
[pagina 308]
| |
Des Dienaers trou, blijckt noyt soo seer,
Dan als hy lijdt met sijnen Heer,
Ende hem willigh stelt ter neer,
Om te draghen, alle plaghen
Die hem sijnen Heere toevoeght,
En aen sijn castijdingh ghenoeght.
Lijdt al waer God van lijden spreeckt,
Buyght u, al wat niet buyght dat breeckt,
Onder 't cruys u schouderen steeckt,
Wilt verjaghen, en uytvaghen,
Dat anders wil, dan Godt ghebiedt,
Maeckt u geen wil, als Gods wil yet.
Soo lijdt ghy willigh stil en wel,
Een hert dat willigh lijden sel,
Siet slechts waerom en niet hoe fel,
Godt heeft maten, wy ghelaten,
Om Godes wille uyt te staen,
Met sulcken roed, als hy wil slaen.
Die voor het lijden te veel schroomt,
Hy wacht hier meer dan hem hier coomt,
Die Heer ons door veel droefheydt toomt,
'Tis ons erven, hier te swerven,
Ghy sijt een vreemde gast op aerd,
Niet gheacht, vreemt, lastigh onwaert.
Een Pelgrim moet stadigh voort,
| |
[pagina 309]
| |
Hier en is niet dat u behoort,
Alleen nae het Hemelsche spoort,
Dit zijn goeden, die ons voeden,
Ist heyl dat wy soecken hier niet,
Wat oorsaeck dan van veel verdriet.
Is lijden Heer, het recht padt,
Al na u groote vreughden stadt,
Geeft gedult in ons aerden vat,
Tot teer-gelde, aen het ende,
En leydet ons met lief' en min,
Al lijdende ten Hemel in.
Na beter. |
|