Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Hoe soud ick swijghen siet, ofte die ooghen omsien.
O Werelt met u schijn
En schijn heylighe saecken,
Hoe gantsch onseker sijn
Al u triumph en blaken:
Waer vintmen yet
Dat langhe duert met vreen,
Vreucht volcht verdriet,
Lachen gheween.
Wat heden moey vertoont,
Leyt morghen inder asschen,
| |
[pagina 136]
| |
Soo de hope u croont,
Begint vreese te wassen:
'Tghenieten is
Met ydelheyt bevaen,
Tis onghewis,
Oft langh sal staen.
Siet aen der bloemen staet
Die cierelijck uyt schijnen,
Maer eer een uer omgaet
Sy lichtelijck verdwijnen:
Met een menuyt
Is swerelts sekerheyt,
Haestelijck haer buyt
Ter neder leyt.
Lieve wat snelder keer
Nemen des werelts Staten,
Hoe slecht legghen sy neer,
Die corts noch seer hoogh saten,
Die nu op gaen,
Tis Radt van avontuer,
Haest weer neer slaen,
Van uer tot uer.
Och hoe doolt hier een mensch
Die hem hier vast laet binden,
En in een nietich wensch
| |
[pagina 137]
| |
Seecker vreuchde wil vinden,
Die raept en schraept
Na ruste in onrust,
En hem vergaept
Op nietich lust.
Tis een groote dwaesheyt
In 'smenschen ydel sinnen,
Die het daer op toe leyt
Een nietich dingh te winnen,
En't een alleen.
Dat noodich is niet acht,
Stelt u te vreen
In God bedacht.
Seght al wat hier vergaet
Dat en is niet het mijne,
Hy lijdt gantschelijck geen schaet
Die daer behout het sijne,
In God ist al
En buyten hem ist niet,
Volcht sijn gheval
Die werelt vliet.
Die werelt sal vergaen
Met alle haren lusten:
Wie wandelt op Godts baen
Die sal eeuwelijck rusten,
| |
[pagina 138]
| |
Hierom o jeucht
Verkiest des Hemels loon,
Ghy crijght met vreucht
D'eeuwighe croon.
Na beter. |
|