Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Christus du bist dach ende licht.
O lieve soete jeucht vermaert
In tijdts van't aertsch, na 't Hemels aert
| |
[pagina 131]
| |
Verlaet die werelt, bemint Godt,
Zijt Godts vrient en des werelts sot.
Strijdt meest teghen u eyghen quaet,
Omhalst het goet, met mont en daet,
Twist met u selfs, hebt met Godt vree,
Soeckt gheen vryheyt in'swerelts stee.
Verwacht gheen Hemelsch wijsheyt
Van sotten, t'is voor Godt sotheyt.
Bemint het gheen dat haer mishaecht,
En haet daer sy haer lust toe draecht.
Lieft niet het ghene dat Godt haet,
Wat Goedt lieft, niet en versmaet
Begeeft u wil in Godes wil,
Wat u toecomt, draecht rustigh stil.
Weest arm van gheest, in't gheloof rijck,
Lieft het Hemels en gheen aertsch slijck.
Laet u schat boven, niet hier sijn,
Volght waerheyt, en gheen ledich schijn.
Hebt wynich, ende besit veel:
Want niet te hebben, en 't gheheel
Te besitten, met min, en gunst,
Is oprecht wel levens kunst.
Wilt liever gheven, dan ontfaen,
'Tminste deel veel hebt vernoeghen aen:
Want wie begeert, is arm, met clacht,
| |
[pagina 132]
| |
Wie niet begeert, wordt rijck gheacht.
Menich die is arm, by groot goet,
En menich is rijck, in arremoet:
D'een sijn goede rijckelijck uyt streckt:
D'ander bespaert, en veel ontbreckt.
Wie hier weynich, of spaerlijt saeyt,
Hier namaels hy weer spaerlijck maeyt:
Maer wat ghy hier, om Godt mineert,
Wort namaels weer, dubbelt vermeert.
In vernederingh steeckt hoocheyt,
Na wenen comt blijtschap planteyt:
Recht armoede, rijckdom baert,
Die niet en heeft, seer veel vergaert.
Wie eere soeckt, schande hy vint,
Den versmaden, Godt meest bemint
Verwacht van ander u lof,
En schande, van u eyghen stof.
Weest cranck en swack en verwint veel,
Soo crijght ghy die victori heel.
En vliecht niet hoogh, of ghy daelt leech.
Met stil sijn, brenght ghy meest te weech.
Boven u vermoghen niet aentast,
Ghy blijft daer onder leggen vast:
Want het heeft wel een moy begin,
Maer teynde steeckt veel droefheyt in.
| |
[pagina 133]
| |
Wat ghy begint, denckt om het ent,
Wilt niet wel sijn, in tijdts om went,
Tis beter ten halven ghekeert
Dan ten laetsten gheheel onteert:
Want 'teynde moet dragen die last,
Die op sijn saecken niet past,
Krijght voor wellust, eeuwich verdriet:
Hier mede soo sluyt ick dit liet:
Na beter. |
|