Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Ionckheydt den tijdt is hier.
DAer ick deur fantasy
Stont swarelijck te peynsen,
Verwonderde het my
Van des werelts ghecrijt,
Nae't scheen waren sy bly,
Nochtans docht my 'twaer veynsen:
Want sy al op dier tijdt
Verhaelden, hoort mijn belijt,
Hoe haest het was ghedaen
Al haer vrolijck omgaen,
Dat dee doen in mijn hart soo wee:
Sy dencken niet wat daer comt mee,
'Swerelts vreucht is ydelheydt,
Och laetet u sijn gheseyt.
Als ick't aenschoude al,
Quamt ghy in mijn ghedachten,
| |
[pagina 118]
| |
Ghy zijt mee van dien stal,
Dacht ick met treuricheyt,
Lacy sijn sy niet mal,
Die na haer wesen trachten,
Haest krijghen sy misval.
Wat ist alst nederleyt?
'tIs niet, dan't wesen schijnt
'tWelck haestelijck verdwijnt,
Gelijck een hant vol sonne claer
Geen hout en is daer aen voorwaer.
Swerelts vreught is ydelheyt,
Och latet u sijn gheseyt.
Aenschout doch eens te recht,
Wat is des werelts vreughde?
Is het niet al te slecht,
Seght my na dit vertel,
Datmen hem als een knecht
Sou voeghen tot gheneughde,
Na dien die Schriftuer seght,
Hoe haest het is rebel
't Geen hier wel heerlijck scheen,
Als die werelt voorheen,
En de homoet van Sodoma
Oock Pharao wilt dit dencken na,
Swerelts vreught is ydelheyt,
| |
[pagina 119]
| |
Och latet u sijn gheseyt.
Nebucadnezar meest,
Een Coningh seer homoedich,
Most haest ghelijck een beest
Gras eten op het velt:
Antiochus, met leest,
Woud hem stellen voorspoedich
Deur opgheblasen gheest,
Te hebben in't ghewelt
De zee en berghen claer
Te setten op malcaer,
Maer onversiens de Heer hem plaegt,
Onder ghenaed' hoe seer hy claeght,
Swerelts vreucht is ydelheyt,
Och latet u sijn gheseyt.
Beltazar, hoort mijn ree,
Quam haestelijck om't leven,
De Philisteenen mee
Deur den doot van Samsem.
Goliad stout van zee,
Haman seer hooch verheven,
Herodes wel te vree
Al met des volcks stem,
Doen dese, hier op let,
Op't schoonst waren gheset,
| |
[pagina 120]
| |
Is het seer haest'lijck omghewendt:
Haer weeld' nam onversiens een endt.
Swerelts vreucht is ydelheydt,
Och latet u sijn gheseyt.
Daer was oock een rijck man
In schoone heerlijckheden,
Haest'lijck most hy daer van,
Soo Lucas ghetuycht claer.
Gedenckt, wat isset dan,
Als den tijdt is voorleden?
Min, dan ick seghen can:
Want het is openbaer,
Dat sy nae desen tijdt
Niet verwachten jolijt,
Als aen dees rijcke is te sien.
Wie hier lacht schreyt hier na ghemien.
Swerelts vreucht is ydelheydt
Och latet u sijn gheseyt.
Immers is, o aerdt, as
Al u wellustich wesen,
Niet dan een bloem des gras,
Die haestelijck verdwijnt,
Hoewel het scheen het was
In heerlijckheydt gheresen,
Nochtans sult ghy seer ras
| |
[pagina 121]
| |
Vergaen, alsmen bevijnt
By onsen tijden wel,
Hoe heerlijck of rebel
Dat sy oock sijn t'eeniger tijt,
Alsmen toesiet, ist niet een mijt.
Swerelts vreucht is ydelheyt,
Och latet u sijn gheseyt.
Vsa vermetelijck
Stort haestelijck ter aerden,
Corach, Dathan practijck
Sijn deur stoute hoochmoedt
Levend' ter hellen rijck
Versoncken metter vaerden.
O mensch neemt haest een wijck
Van des werelts ghebroet.
In tijts hier acht op slaet,
Eert met u is telaet:
Want het is hier soo corten stoot, Huyden Coninck en morghen doot.
Swerelts vreucht is ydelheydt,
Och latet u sijn gheseyt.
Al staet de werelt schoon
En bloeyt als Lauwerboomen,
Lieflijck playsan ydoon
Tot in der hoogten wijt,
| |
[pagina 122]
| |
Ia soo heerlijck en groon,
Datmen't niet al cond'soomen,
Nochtans ist niet een boon
Waerdich al haer jolijt:
Want neemt haestelijck een wick
In een cort ooghenblick.
Wie 'thier bemint 'tis al te plomp:
't Verdwijnt als roock, schadu of domp.
Swerelts vreucht is ydelheyt
Och latet u zijn gheseyt.
Oorlof hebt neerstich acht,
Op't inhout van mijn sanghe,
Siet dat ghy niet en slacht
De Dochters Israel,
Die cierlijck na haer cracht
Met pronck waren behanghen,
Huyden en Schoenkens sacht
Daer toe veel ydel spel
Maer, lacy 'tduert niet lanck,
Voor goe reuck quam een stanck,
Ia voor gordel en crulde heer
Een snoode koordt en caelheyt seer.
Swerelts vreucht is ydelheyt,
Och latet u zijn gheseyt.
Oorlof noch eens in't lest
| |
[pagina 123]
| |
Segh ick siet op u ganghen,
Ydel is al de rest,
Dat hier lieflijck ghenaeckt,
Hoewel 't veel maeckt begest,
Die noch niet sijn behangen
Met haer op't aldermest,
'tWelck ook geen onschult maeckt:
Want wie haer slechs bemint,
Is Godts vyant, men vint
Het overvloed'lijck in Gods woort.
Siet toe u siel niet gants versmoort,
Het en baet niet nae beschreyt,
Och latet u zijn gheseyt.
Na beter. |
|