Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Het licht der werelt is opgestaen. Ofte: Ick roep u o Hemelsche Vader aen.
O Godt ick heb al van mijn jeucht
Niet socht dan u behaghen,
Doch met swackheyt en weynich vreucht
Als ick voeld' mijn ondeucht
En sagh het ongheneucht
Van Syons sware plaghen.
Mijn ionghe jaren sijn meest al
In droefheydt heen ghestreecken,
Met suchten, wenen, sonder tal:
Ghy bewaert voor misval,
En voerd' my in u stal,
Doen Syons plaghen weecken.
| |
[pagina 44]
| |
Maer seer haest word ick weer beset
Om uwen dienst te draghen,
Mijn swackheydt heeft vreughde belet,
Doen socht ick in't ghebedt
Een hulpe nae u wet
Van u alleen te vraghen.
Daer toe ginck ick mijn hart en wil
V gantsch en al toekeeren,
Dat ghy't wende soo't u ghevil
T was in my doot en stil
Dat mijn hart ontfinck mil,
Tot droefheydt en oneere.
Vleys ende bloet heb ick verteert
Om u alleen t'aencleven,
Rijckdom noch schoonte noyt begeert,
Maer een, daer u naem weert
Te recht mee wordt ghe-eert,
Door een goet vreedsaem leven.
Dat is, u Heer, alleen bekent:
Hoe ist oordeel der menschen,
Altijdt soo verkeert en gheschent
Voortbrenghende elent:
Het bladt doch eens omwent,
Is mijn bidden en wenschen
Mijn hartsen wensch en is niet dan
| |
[pagina 45]
| |
V Goddelijcke seghen.
O lieve Heer, slaet u handt an,
Op dat doch yeder man,
Anders niet segghen can,
Dan dat wy u dienst pleghen.
Al mijn wil was en is u raedt,
O Heer wilt ons toevoeghen
Een Godtsalighe echte staet,
Die in deughde voort gaet,
Op dat wy die't versmaet,
In liefd' en vreed' vernoeghen,
Al ons familij en gesin,
Die ghy ons meught toestieren
Wilt leyden t'uwer eeren in,
En geeft ons meer noch min,
Dn dat wy nae u sin
Godtsalichlijck regeren.
Ick spreeck uyt mijn hart en ghemoedt,
O Heer, voor u aenschouwen,
Mijn hart in u wet open doet:
Hoe is u woordt soo soet,
In gheluck teghenspoet
Helpt my de maet behouwen.
In een reyn hert, heb ick o Heer,
Voor u altijdt ghewandelt
| |
[pagina 46]
| |
Met grooter lust ende begeer
Tot u woordt ende leer,
Met niemandt tot oneer
Bedriechelijck ghehandelt.
Wat gaet het my met Paulus aen
Van een menschlijcken daghe
Een ander oordeel te ontfaen,
Ghy sult my wel ontslaen
En nimmermeer versmaen,
Weet ick al sonder knaghen.
O Princelijcke goede Vaer,
Op u ist dat wy kijcken,
V handt heeft ons ghebrocht te gaer
Wilt ons eeuwigh hier naer
Met ons jeughd'lijcke schaer
Versamen in u rijcke.
Na beter. |
|