Zedenzangen

[p. 3]

Zedenzangen boeklot.

Toon: Prins Robberts mars.

Naar dat de lezers zyn gezint,

Krygt ook een boek zyn lot,

En zo 'er iemand smaak in vind,

Hy zy dan wys, of zot.

Een uil verdraagt het straalend licht

Der held're zonne niet:

't Moet na zyn oogen zyn gericht,

't Geen hy met prys beziet.

Geen wysheid, konst, of aardigheid,

Is van een plompaards smaak,

Als niet bequaam tot onderscheid:

Dies vind hy geen vermaak

In 't geen zyn herssens overtreft.

't Zyn roozen voor het zwyn.

Het geen hy goet keurt, en verheft,

Moet zyns gelyke zyn.

Komt eenig boek in 's vyands hand,

Hoe wel dat is gemaakt:

Hy spitst, en wet al zyn verstand,

Hoe hy 't bespot, en laakt.

En treft men een bedil-al aan:

Hy hekelt wat hy leest:

Wel meest die 't allerminst verstaan;

Uit een berispinggeest.

Vooroordeel, zelfbelang, en drift,

Waanwysheid, haat en nyd,

[p. 4]

 

Maakt menig lezer, als een zift,

 

Die 't goede heenen smyt,

 

En 't quaade houd, het geen hy vind,

 

Of immers vinden wil.

 

Men oordeelt, naar men is gezint.

 

't Draait alles op die spil.

Een schryver stelle zich dit voor.

Hy timmert aan den weg.

Hy hoor' met een geduldig oor

Dan allemans gezeg.

't Boek, dat hy in de wereld bragt,

Komt uit op elks genaê.

't Is dan niet meer in zyne magt,

Hoe 't met het lezen ga.