|
| |
| |
| |
Nederduitsche spreekwoorden.
VI. Vyftig.
Hy trekt zyn oude schoenen weder aan. Dat is, hy hervat zyne voorige levenswyze, die hy afgelegt en verbetert had. Hy gaat weder zyne oude gangen. Vergelykt 2. Pet. 2. 19– Die oude schoenen waren uitgedaan en weggeworpen, doe zy nieuwe aantrokken: maar de sloffen zyn van zulke weder opgeschommelt. De oude zeiden: 't Is lichter, zyn oude schoenen te verwerpen, dan zyn oude zeden.
Hy is zo gemaakt, hy moet zo versleten zyn. Dit zegt men van ymand, die styfkoppig blyft by zynen ouden trant, en zich niet laat veranderen. 't Is semper Johannes in eodem. 't Is de oude knegt. Hy slagt den koekkoek, hy zingt al den ouden zang, gelyk de ezels het oude pad gaan. Dit is quaad in 't quaade. Vergelykt Psalm 55: 20. Zulke bezems worden schrobbers. Dus zegt men van ymand, dien men altoos ergens voor aanzag: Ik heb hem daar voor versleten.
Hy maakt het te bont. Het zelve is, te grof, 't gaat buiten de schreef, 't raakt kant noch wal. Maar wat wil dit bont zeggen? Ouds tyds plagten bonte klederen het grootste cieraad te zyn. Vergelykt 2. Sam. 13: 18. Die het dan te bont maakte, schikte | |
| |
zich op boven zynen staat. Hier op kan het spreekwood wel zien. Daar toe behoort kakelbont, dat is, gespikkelt met allerlei verwen, gelyk de kakelende hoenderen. Bekent is het schootliedeken, 't geen van onze aaloude bestemoeders, door eene getrouwe en onafgebroken overlevering, tot haare nanichten gekomen is, en waar mede noch zo menig kind, onder 't schokken op de knyen, vermaakt word:
Met haar bonte mouwen. enz.
Ziet daar ook aan dit zoete deuntje eenig licht toegebragt. 't Is een oud spreekwoord: Een blind man is een arm man, al had hy bonte kleêren an: Evenwel 't gaat met veele: Bont om den arm, yl in den darm. Zy moeten mooi opgeschikt zyn, al zouden zy dat optooizel uit den buik verspaaren, en met lobben om den arm zonder hemd loopen. Dus is 't, Boven bont, onder str...
Hy speelt den bonten hond. Dit komt overeen met, Hy speelt den gebraaden haan.Men overwege of dit geen opzicht heeft tot het naast voorgaande spreekwoord. Anders van waar dit spreekwoord opgekomen is, kan ik niet gissen. Mogelyk is 't uit een vergeten geschiedenis, of fabel. Maar van ymand, die alles verzocht heeft, zegt men: Hy heeft voor haas en hond geloopen.
Hy is zo oprecht als een bokshoren. Dit wordt schertzende toegepast op eenen schalk. De | |
| |
bok heeft geen rechte, maar kromme achterwaards gebogen hoornen. Dus zegt men ook: Zo oprecht als een hoefyzer.
Hy is de uil. Dat wil zeggen, hy is het voorwerp van bespotting, men houd hem voor den zot. Zo word de uil geplaagt van de andere vogelen. Maar de uil te zyn, beduid ook wel bedrogen te wezen, en zyn oogmerk te missen. Dus zegt men van eene mislukte zaak: 't Is een uiltje. Na de reden kan men gissen. Zou 't niet zyn, om dat men de uils kiekens voor de wyste niet acht? Maar ziet het spreekwoord, 't Is een uil, in 't eerste deel, bladz. 205. Met dit laatste komt over een: 't Is in de vinken geloopen. Hier toe behoort: Die 's zomers gaat jagen, en 's winters gaat vinken, dien zal het vleesch in de kuip niet stinken.
't Scheelt veel, een voet op een neus. Dit zegt men boertende, wanneer van maatverschil gesproken word. Men meet dien gevel zelden met voeten; of 't moest van Nebukadnezars beeld, en zyne wedergaden zyn.
Koussen die 't water keeren, zyn zo goed als leerzen. Dit word boertig gezegt, gelyk: Ik zou zo lief water drinken als wyn, zo het maar dien smaak had. De rijke lieden hebben 't meeste geld. Aan de Stads poort vind men de eerste huizen. Men kan dat zo niet zeggen zonder spreken.
Zy is zo rein als een vischben. Door deze gelykenis drukt men schertzende, om te | |
| |
lachen, het tegendeel uit, gelyk in: Zo zuiver, als een duif, die de pokken heeft. Zo klaar, als een gortig verken. Dus zegt men van ymand, die niet hooger groeit: Hy wast als de rype gerst. Zulke gelykenissen om te lachen zyn'er veele.
Dit is zo afgrysselyk, dat het een wild zwyn de borstel zou doen te berge staan. Dit word schertzende gezegt van iets, waar mede men als een beuzeling boert. Diergelyke spreekwoorden zyn'er meer, By voorbeeld: Hy beeft als een loode deur. Hy is zo beschaamt als een paard, dat de kar omgeworpen heeft. Hy schreit van twaalf uuren, tot den middag. Hy zou niet lachen, al sloeg men hem op den mond.
Recht moet recht zyn, al zou men malkanderen in riemen snyden. Dit zegt men boertende. Maar summum jus est summa injuria, 't hoogste recht is 't hoogste onrecht. Bescheidenheid, en vredelievende toegeventheid, moet ook plaats hebben. Dus zegt de wyste Koning, Pred. 7: 16: Weest niet al te rechtveerdig. Hy voegt'er by 10: 17. Weest niet al te godloos enz. Want zulke brengen het zwaard of den strop des beuls over zich. Doch ook dat spreekwoord is niet zonder grond: Was'er geen recht, wy aten malkanderen de ooren van 't hoofd. Niemand is boven 't recht gewassen. De Hoogduitschen hebben dit spreekwoord: Vroom; doch niet al te vroom, op dat men ook door de wereld koom'. Dit behaagt zeer wel aan die 't zo nauw niet nemen. Maar niemand kan al te vroom zyn. Op die wyze | |
| |
word om te lachen gezegt: De ouden moet men eeren, al zou men ze met stokken slaan.
Dien men een rib uit het lyf haalt, is wel gedwongen te schreeuwen. Hy zoude zekerlyk al zeer hardvochtig moeten zyn, die dan niet schreeuwde als een mager verken, en geen ach! noch wee! zeide. Zommige schreeuwen wel van een muggebeet. Ja! daar zyn'er, die schreeuwen eer zy geslagen worden. Dit hoort men wel van die aan 't pynlyk voeteuvel liggen, wanneer men hun bedde nadert. Gemakkelyker word een duig uit het vat gehaalt, van die den wyn door drinken een duig breed doen zakken.
Een groene Kersmis maakt een witte Paschen. Dat is, wanneer op Kersmis de velden groen zyn, pleegt men laat in 't voorjaar winterweêr te hebben, zo dat het wel op Paschen sneeuwt. 't Was ook een oud spreekwoord: Nooit Maart zoo goed, of zy sneeuwde wel vol een hoed. Diergelyke spreukjes hadden de oude veele, waardigh achter den boeren Almanach gedrukt te worden. Dus zeiden zy: Snee op slik is den derden dag dik. Dat voor Kersmis vriest, doet geen afslag. Sinte Andries heft op, en het vriest. Het laat niet af voor Vrouwlichtmisdag. Te weten, wanneer de vorst op Sint Andries dag had aangevangen. Sint Matthys werpt den eersten steen in 't ys, dat is, op zynen dag begint het te dooyen. 't Moest doch rymen op den ouden trant, hoe ongerymt het was. Een regentje onder de Misse, is de geheele week wisse. Maar vaster gaat: 't Avonts rood, 's morgens water in de sloot. De ouden zeiden ook: Koggemeeuwen aan land, onweêr aan strand.
| |
| |
Hoe wankeler wind, hoe vaster weêr. Koele Mey en nat, veel koorens, en een vol vat. Van een natten oogst quam nooit duuren tyd. Brouwers bidden om goeden, bakkers om duuren tyd. Verschot van zulke voortekenen is hier achter.
De tyd mogt komen, dat de koe haaren steert zoude behoeven. Naamelyk te zomer, om de vliegen, als die haar quellen, te verjagen. Zo kan 't geen nu geenen dienst doet, op anderen tyd wel te pas komen. Kalfje spaar uw hooi, de winter is lang. De kabel op den zolder kan daar na dienst doen.
't Is een Kardinaals kop. Dit zegt men van eenen gewortelden stomp, dien men aan 't vuur legt. Dit speelt op het hoofd der Kardinaalen, met hunne breede hoeden, en hangende quasten. Deze, gelyk ook een kersblok, maakt des winters een goed vuur.
Een bontekraai maakt geen kouden winter. Als 't een koude winter zal zyn, plegen veele bonte kraaijen daar van voorboden te wezen; doch op eene slaat men geen acht. Dit word op andere dingen toegeeigent. Zo maakt een verkenshair geen kleêrborstel, en eene pluim geen bed. Een Aristarchus beneemt aan Homerus zynen roem niet. Een is geen. Doch dit laatste zoude geen regel zyn zonder uitzonderingen. Door eens te steelen, is men altyd een dief.
Een schoone dag maakt geen zomer. Dit blykt in den Maart, als daar op straks de Maartsche | |
| |
buyen komen. Zo maakt ook eene zwaluw de lente niet.
't Is vroeg genoeg, om een quaaden dag te hebben. Hier mede plegen zulke, die wat lang aan de leuyaards ziekte bedlegering zyn geweest, zich te verschoonen, om dat ze de pluimen niet eer verlaten hebben. De kortste wintersche dag dunkt hen een jaar lang, wanneer 't op een arbeiden en zweeten moet gaan. Alle werkdagen zyn den leuyaard quaad. Maar hoort Salomo spreken, Spreuk. 6. 6. – Een knuppel is een zeer beproeft middel, om zulke den vaak uit de oogen te wryven. Op die wyze zegt men mede: Quaade tyding komt altyd vroeg genoeg. Als die tyd komt, dan als dan. Niet ongelukkig voor den tyd, zegt lichthart. 't Is een boertig spreekwoord: 't Is noch vroeg in 't Gasthuis, de zieken slapen noch.
Hy is'er meê bezorgt, als een arm man met den winter. Zekerlyk die gelykenis drukt geene kleine bekommering uit. 't Ziet'er 's winters zeer zuur uit voor ymand, die arm en berooit is, en niets heeft te dekken, te branden, te eeten, noch te breeken. Byzonderlyk als een goed aantal van broodelooze naakte zwaluwen van kinderen by een kouden haard zit en klappertand. Dit al te zaamen zyn gevolgen van een bevrozen beurs.
Te veel zorge breekt het glas. Wanneer men dat met eene al te beschroomde voorzigtigheid handelt, en nauwelyks durft aantasten, druipt | |
| |
het wel eerst door de vingeren, of krygt een krak. Dit word ook toegepast op andere dingen. De Hoogduitschen zeggen: Al te bezorgt, breekt het ys, en, Al te voorzigtig, valt in den drek.
Roksken uit, roksken an, maakt een sterk man. Dat wil zeggen, 't bewaart de lyfs gezondheid, wanneer men zich dikker, of dunner kleed, naar den eisch van hitte en koude. Ziet spreuken 25: 20. 't Is waarheid: Die zyn lichaam bewaart, bewaart geen rotte appelen. Doch die maar een kaal rokje heeft, kan zich van dezen gezondheids raad niet bedienen.
Een gezonde kaalis is een ryk man. Zekerlyk de gezondheid is een groote, hoewel van de bezittters een onbekende en ongeachte schat, het waardigste lichaamelyk goed naast het leven, en zonder welke niets ons smaaken of vermaaken kan. Dit bevind men, als men ze verloren heeft, en in smerten quynt. Ziet Job 33: 19, 20, 21. Een gezond bedelaar is'er beter aan, dan een ziek Koning. Men kan egter op dien rykdom geen lyf-renten koopen, al schynt het dat men op ymand een Kerk zoude bouwen. Heden rood, morgen dood. De kranke ligt op het bed, en de veege staat'er voor.
Daar gaat menig Doctor achter den ploeg. Dit zal zien op het groote gilde der geneesmeesters: waar toe ook wel boeren, die achter den ploeg gaan, behooren. Bekent is de wedding van den Hertog van Florençen met zynen Hofnar. Dus was 't een spreekwoord by de Hoogduitschen: Es ist nirgents kein alte hur, und
| |
| |
spitzbub, er wilt ein artz seyn, dat is, Nergens is een oude hoer, en spitsboef, of die wil een arts zyn. Doch 't is ook waarheid: Men vind meer raad, dan baat. Hy vind'er zich gemeenlyk niet qualyk by, die de Keuken tot zynen Doctor kan gebruiken. Daar zyn'er echter, waar van gezegt word, dat ze achter de keukendeur ziek hebben gelegen, of de kelderkoorts hebben. Doch zulke zoeken 't hair van den hond, om'er dat op te leggen.
't Is een ziek wyf, en een kranke vrouw. Deze plegen in het zelve gasthuis ziek te liggen. Men past dit boertig toe op dingen, tusschen welke geen of weinig onderscheid is. Dan baart keur geen angst.
Ymand den pols tasten. Dit geschied van medeçynmeesters, om de lichaams gesteltheid te vernemen: maar 't word overgebragt tot de ziel, om ymands gezintheid en voornemens te toetzen. Ziet Spreuk. 20: 5. Het zelve is ymand polssen, dat zeggen wil, den pols tasten. Of anders, dat is ontleent van een polsstok, waar mede men den grond tast. Dit past hier op ook zeer wel. Hier aan is niet ongelyk: Ymand de tong schraapen.
Hy houd hem 't yzer in den buik. Voor yzer word ook wel gezegt mes. 't Is het zelve. Dit spreekwoord drukt uit, dat men ymand niet afhelpt van eenige zwaarigheid, of ongelegentheid, maar in dien staat laat blyven, op dat hy altoos in ymands magt zy. Men zegt dus: Hy heeft het harpoen in 't lyf. Haeret lateri lethalis arundo. Maar zo lang de pyl in de wonde, en 't | |
| |
mes noch in den buik steekt, is de wonde niet geneeslyk, en kan t'elkens vernieuwt en vergroot worden.
Twee houwen in eene wonde, doen dobbele smert. Dit past men toe, als een nieuwe ramp de voorgaande weder open krabt en verzwaart.
Ik ben niet Lazarus. Dit is, ik ben niet melaatsch. Melaatsheid word Lazary genaamt naar den bedelaar Lazarus. Luk. 16: 20. Zulke gevoelen hunne zweeren niet, en zyn daarom te meer ongeneeslyk. Hierom zegt men by gelykenis: 't Is een ongevoelig Lazarus zeer, daar geen zalf aan is te stryken. Hier op speelt het spreekwoord, en wil zeggen, ik ben niet ongevoelig, ik wierd dat eer gewaar, dan heden den dageraad, ik voel dat wel: gelyk wanneer men ymand, die 't voeteuvel heeft, op den teen treed, of een schimpschoot geeft. Maar men vind ook leuye bedelaars, die zich uitgeven voor Lazarussen, die met de klep gaan. Hunne beenen zyn onwonden met bloedige en etterige lompen; doch de zweeren die daar onder zyn, gevoelen zy mede niet, om dat zy'er geene hebben. Deze bedriegende vuilikken zyn waardig, dat meester Hans hen door de quispeling met eene goede berken roede doe gevoelen, dat zy niet Lazarus zyn. Boertig zegt men: Hy zou klagen, al sloeg men hem met stokken.
Getruggelt brood is goed voor Lazary. Men geloofde, dat de melaatsche gebedelt brood moesten eeten. Onder dien dekmantel loopen veele gemaakte | |
| |
Lazarussen met de klap, als even gezegt is. Aan deze zoude Sint Raspinus wonderen ter genezinge doen.
De rype etterzweer vereischt de vliem. Dat is noodig tot eene spoedige en gelukkige genezing. Maar veele willen niet op hun zeer geraakt zyn; en andere durven daarom de etterpuist, hoe ryp zy is, niet laten doorsteken. Doch zachte meesters maken stinkende wonden.
Hy spinnevoet daar tegen. Dit wil zeggen, hy spartelt daar tegen. Maar wat is spinnevoeten? Is dat verwant aan 't spreekwoord Zo boos als een spin? De spinnekoppen weeren zich met haare pooten, van welke zy wel voorzien zyn. Dus is by de Hoogduitschen spinnenfeind te zeggen, zo vyandig als een spin. Dit zal zien op de vyandschap der spinnen tegen de Padden.
Niemand hinkt aan een anders zeer. Dat is, elk gevoelt best, waar hem de schoe wringt. Niemand stinkt van een anders zweet. Men snyd in een anders oor, als in een vilthoed. Hier om meent elk, dat zyn kruis het zwaarste is.
Daar 't zeer is, is de hand. Daar is een medelyden en gevoeligheid der lichaams leden aan elkanders pyn, met eene begeerte om malkanderen te helpen. Hier toe dient inzonderheid de hand. Zo behoort men een bewogen en hulpvaardig hert, oog en | |
| |
hand, voor elendigen te hebben. Jes. 58: 7. 1 Kor. 12: 26. Verre zy Kains taal, Genes. 4: 9. en Matth. 27: 4.
't Hemd is my nader, dan de rok. Dit wil zeggen, aan 't geene my naast raakt, moet ik my eerst en meest laten gelegen zyn. 't Zwaarst moet meest wegen. 't Is averecht, als men 't Hemd over den rok haalt. Doch de huid is noch nader dan 't hemd, en boven deze heeft het leven den voorrang. Job 2: 4. Evenwel het spreekwoord behelst geen waarheid by die maar een enkel rokje over het naakte vel heeft. Dan is'er eene uitzondering van dien gemeenen regel.
Een beschaamt schooyer heeft een platten bedelzak. Beschroomt verzoeken, leert weigeren. Om daar van geen gevaar te loopen, plegen de aanhoudende truggelaars de schaamschoenen t'huis te laten.
Zundig gezien, is genoeg gebedelt. Zundig is treurig en neêrslagtig, als een verwezen misdaadige. Ziet het spreekwoord: Hy ziet zundig, in 't I. Deel, bladz. 311. Zodaaniger gelaat pleegt mededoogen te verwekken, al spreken zy niet. Dus is 't spreekwoord: Men zou de passie uit zyn aangezigt lezen.
Bidermans erf ligt in alle Landen. Dit was een spreekwoord by de ouden. Biderman was bidderman, bidman, een pelgrim, die bedevaart doet: Maar 't was ook een bedelaar, dewyl schooyers onder voorwending van zulke bedevaarden, 't land doorslender- | |
| |
den, en om aalmoessen baden. Dezer erf ligt in alle landen, dat is, die landloopers zyn over al t'huis, en vinden gemeenelyk, waar zy komen, Duitsland, dewyls zy zelden andere stukken van achten krygen. Pauper ubique jacet, de kaale Droes is overal. Doch men bakt over al goed brood. De Hoogduitsche zeiden: Een wys pelgrim is over al t'huis.
Bergen en dalen ontmoeten malkanderen niet; maar wel menschen. Dit zegt men van zulke, die malkanderen onverwacht in vreemde gewesten bejegenen en aantreffen. Dan komt het kalf by zyn maat. Wonderlyk is dikwyls Gods voorzienigheid in t'zamenbrengen van huwelyksgenooten uit verre landen.
Protesteeren en brood bedelen is niemand verboden, of, is elk even na. Dit beide staat yder vry; hoewel het laatste wel wist gaat, om iets daar door te krygen. Evenwel, bedelaars moeten ook al dikwils hooren: Gaat voorby.
Onbeschaamde menschen hebben het derde deel van de wereld in. Ziet dit spreekwoord op de stoutheid der onbeschaamden, waar door zy de handen aan alles durven slaan; terwyl beschaamde niets krygen? Dus is 't ook een spreekwoord: Die zich zyn neering schaamt, bedyt niet. Of doelt dit op de menigte? Zekerlyk dan word geenzins by vergrooting gesproken. Men mogt twyfelen, of ondank- | |
| |
baare een bekrompener deel bezitten. Doch deze twee soorten plegen meest in de zelve schoenen te steken. 't Is waarheid: Daar geen schaamte is, is geen eere, en dus schaamen zy zich ook niet over de oneere van ondankbaar te zyn.
Verlost gy ymand van de galg, hy zal'er u tot loon graag zelf aan hangen. Dit spreekwood beschryft de ondankbaarheid, van menige omtrent hunne weldoenders, waar door zy quaad voor goed vergelden. Dus koestert men een slang in den boezem, die naar 't hert steekt; gelyk die boer in de fabel. Doch 't is ook waarheid: De aarde draagt geen snooder last, dan een ondankbaaren mensch. Ingratum dixeris, omnia dixeris. Doch 't ontbreekt zelf onder Vorsten niet aan zodaanige, die tegens eere, en beeedigde verbonden, zulke, aan welker zweet, goed, en bloed zy hunne Kroonen verschuldigt zyn, op den nek zoeken te trappen.
Een vergeten man is'er best an. Een gemeen borger, die van het zyne maatig bestaan kan, en niet belast is met den dienst en de zorge van Staat, Stad, of Kerke, heeft den besten levens stand, zo hy dien met vergenoeging kende. Het oud spreekwoord was: Vergeten borger, bly leven. Luttel beminds, veel ruste.
Eere kost veel te houden. Het houden van staat en fatzoen, naar de mode der Grooten, vereischt dikwyls veel beslag, en plundert den buidel. De eere, zegt men, heeft veel te lyden. Voor al wanneer men het zeil te hoog in top hyst, en teering niet
| |
| |
naar neering stelt. Doch door zulke onmaatige kosten houd men zyne eere niet, maar verliest die, en vind zyne schande. Spaarzaame zyn'er meer mede in hun schik, die zeggen konnen: ‘Eere bewaart, en kost gespaart. 't Is een boertig spreekwoord: Wat heeft men al te bewaaren aan de eere? zei de meid. Ik ben bly, dat ik de myne quyt ben. 't Getal van zulke, die zonder eere of schaamte zyn, is heden maar al te groot.
Veel goed, veel dul. Dit is een gemeen spreekwoord by de Zeeuwen. De zin is, dat veel rykdommen veel moeite, zorge, en hoofdbreken veroorzaaken. 't Is, Veel goed, veel zorge. Groot gezind, groot bewind, Dul is anders onzinnige, razende, voor hoedaanigen het dulhuis is. Maar die betekening van dul, voor dulligheid, is in dat spreekwoord niet. Dus zyn'er meer andere woorden, die eene byzondere betekening uit eenig oud spreekwoord behouden hebben, of alleen daar in overig zyn. By voorbeeld, zo word honk alleen bewaart in die spreeukwyze: Hy is van honk, voor afwezig. Het oude vrank hoort men alleen by vry. Vry en vrank.
Eigen haard is goud waard. Dit komt overeen met: Oost, west, t'huis best. Elk is Heer in zyn eigen huis, en, Een haan is stout op zyn eigen mesthoop. Die dan zyn gemak wil houden, blyve t'huis. In't tegendeel zegt men: Half huis, half hel, om dat twee Huisgezinnen, die een huis bewoonen, dikwyls de vreedzaamste buuren niet zyn. By de Franschen is dit drollig spreekwoord: Een Schot gelykt aan een Buikwind. Hy is nooit
| |
| |
in zyn schik, dan wanneer hy buiten zyn land is. Doch waar komt men, daar ook geen Franschen zyn?
Hy is daar niet t'huis. Dat zegt men van ymand, die ergens niet bedreven is, of daar geen genegentheid, zin, noch lust heeft. Hier mede stemt overeen: Hy is daar niet in zyn element. Dus is by voorbeeld, een karper op den zolder.
Berooide Beurs, berooide zinnen. Wanneer het met de beurs qualyk gestelt is, pleegt ook het hoofd niet wel te staan. Plooyen in den Buidel helpen de herssens uit de plooyen; en spinnewebben in de tas maken den kop vol muizenesten. Berooit wort gepaart met arm, naakt, kaal. Ik gis dat het vermaagschapt is aen uitroien, uitroeyen, waar door de grond ontbloot word van geboomte. Doch zoude dit berooit ook niet wel konnen verwant zyn aan reeuws? Dit word mede tot andere dingen overgebragt.
Menig kraauwt zich daar 't hem niet jeukt. Dat ymand zyn hooft krauwt, en met zyne handen in't hair zit, is niet altyd uit jeukte, om dat hy van de luizen gebeten word, maar kan ook wel andere reden hebben. Dit is de gewoonte van zommige boeren, als zy ymand aanspreken. Maar 't is niet al te gelukkig uitgevallen met ymand, van wien men zegt: Hy heeft zyn hinderste wel gekrauwt.
Onnoodige zorgen maken vischgraaten. De meening van dit oude spreekwoord is my een duister raadzel. Ik zal'er echter myne gissing van zeggen. | |
| |
Onnoodige bekommeringen en vreezen verzinnen en verzieren zich in een zaak veele zwaarigheden, waar om zy met geene luchthertigheid de hand daar aan slaan. Dus zyn zy gelyk aan die visch vol graaten eeten, en gestadig in zorge zyn, dat'er een in de keel zal blyven steken. De ouden zeiden: Een bekommert man doet zelden een goede koopmanschap. 't Is die waagt, die wint.
Hy wil de kat uit den boom kyken. Dat wil zeggen, hy wil zien waar 't heen wil, hy wil 't geheim afloeren. Als men een kat, die in een boom zit, lange sterk aankykt, klimt of valt zy naar beneden. Hier aan is niet ongelyk: Hy wil het kindje uit de luuren bezien.
|
|
Auteursrechtvrij