Mengelstoffen van vele christelijke gezangen

't Schepzel-Boek.

Stemme: Psalm 36.

I.

HEer! als ik 't zichtbaar Al aanmerk,
En stâr-oog op uw ving'ren werk;

't Kan hert en oog verrukken:

Het roept als met een schel geluid
Zijn Scheppers hand en deugden uit,

Meer als ik uit kan drukken.

't Gesternt aan 't blaauwe Hemel-rond:
De zee met haar onpeilb're grond

Het Aardrijk en Rivieren:

't Gevogelt' dat de Lucht door zweeft:
Wat kruipt, of in de wat'ren leeft,

En tamm' en wilde dieren.

[p. 307]

 

II.

 

De kleine Bije de noeste Mier,

 

Ja 't minste spruitje stof en zier,

 

Zijn tuigen van uw wond'ren.

 

Zo 'k Hemel, Aard en Zee, doorzoek,

 

't Is als een groot drie-bladig Boek:

 

Wie kan het al byzond'ren?

 

Elk schepzel, van u daar gestelt,

 

Is als een letter die u spelt;

 

Ja 't roept luid-keels al t'zaamen:

 

Dit is Gods hand, die 't al beschikt,

 

En houd die order onverwrikt,

 

Na 't eeuwige beraamen.

 

III.

 

De Zon in 't op en onder gaan,

 

't Verwiss lend spiegel licht der Maan,

 

Lent, Zomer, Herfst en Winter,

 

De Dag en Nacht, behoud haar beurt,

 

Niets onordentlijks word bespeurt:

 

Dus tast men u, en vind'er

 

Uw 's Wezens roem-getuigenis,

 

In wien 't al leeft, beweegt en is:

 

Niets kan uw invloed derven.

 

Zo gy uw hand maar los en liet,

 

Het al verviel weêr straks tot niet,

 

Wat adem heeft moet sterven.

 

IV.

 

Gy, die wanneer gy alles schiept

 

't Geen niet en was al was het riept,

 

Begont den stroom der tijden

 

Door schepzel-duuring, die nooit beid:

 

Maar uw onschriftbaar' eeuwigheid

 

Kon geen verand'ring lijden.

 

Aan uw geluk ontbrak'er niets;

[p. 308]

 

Geen schepzel geeft den Schepper iets,

 

Noch kan hem weêr beloonen:

 

Maar alles hebt gy toebereid,

 

Om dat uw Algenoegzaamheid

 

Zich heerlijk wou vertoonen.

 

V.

 

Wat Almacht-proeven blijken daar!

 

Wat Wijsheid straalt hier zonne-klaar!

 

Wat Goedheid kan m'er speuren!

 

Wat toont die Schepper zich getrouw!

 

Hoe onveranderlijk! Wie zou

 

't Niet Al goed moeten keuren?

 

Maar 't schoon der schepzels in 't gemeen

 

Bezit gy in u zelv alleen,

 

Op veel doorluchter wijze.

 

Is 't maalzel zo vol heerlijkheid;

 

Wat is dan 's Makers Majesteit?

 

Wien al zijn werken prijzen.

 

VI.

 

Maar zo ik in dit heerlijk Al

 

Uw hand en deugden recht zien zal,

 

Geev my 't Geloov tot ooge.

 

Wat baat het flonk'rend middag-licht

 

Aan 't duister en verblind gezicht?

 

O dat mijn ziel dan moge,

 

Langs schepzel-ladder, boven 't zwerk,

 

Tot u steeds klimmen, en uw werk

 

Met wijsheid zo doorgronde,

 

Dat ik in al die wond'ren my,

 

Zo 'k moet, verwonder en verbly,

 

En uwen lof verkonde!

 

VII.

 

't Is veel dat gy aan 't Menschdom doet:

 

Maar meest zijt gy uw Isr'el goed,

 

Als Schepper, Man en Vader.

[p. 309]

 

Gy hebt het al voor hen bereid:

 

Een woon-plaats zelf voor d'eeuwigheid,

 

Met recht aan alle gader:

 

Wijl uwer Kind'ren ervenis

 

Benevens u ook alles is.

 

Uw deugden die zy schouwen

 

In al uw werken, zijn een grond

 

Van uw herscheppend' Zoen-verbond,

 

En Zuil van hun vertrouwen.

 

VIII.

 

Is 't mog'lijk dat een menschen kind.

 

Zo groot een gunste by u vind,

 

Dat alles aan zijn voeten

 

Is onderworpen? Ja dat zelf

 

Uw Eng'len uit het Hemel-welf

 

Aan hem ten dienst staan moeten?

 

Wat is 't een glori, dat Hy dit

 

In Christus, als zijn, Hooft bezit,

 

Die eerst de dood gesmaakt heeft!

 

God schiep wat nieuws op d'aarde-kring:

 

Wanneer de Vrouw den Man omving,

 

Die 't alles nieuw gemaakt heeft.

 

IX.

 

Mijn Ziel, vergeet uw Schepper niet,

 

Van wien u zo veel goeds geschied.

 

Zijn eer moet gy hem geven.

 

Gedenk, betracht doch alle tijd,

 

Dat gy zijn eigen maakzel zijt.

 

U past geen wederstreven.

 

Bemin en vrees hem, na uw plicht,

 

En wandel voor zijn aangezicht,

 

Gehoorzaam op zijn spreeken:

 

Denk dat gy zijt een aarden vat,

 

En God, als Pottebakker, dat

 

In stukken kan verbreeken.

[p. 310]

 

X.

 

O dat ik 't Schepzel nimmermeer

 

Tot naadeel van zijn Scheppers eer

 

Misbruik'; of meerder achte

 

Dan Hem die 't vormde: maar altijd,

 

Al raakt' ik 't gantsche Schepzel quijt,

 

Na zijn genieting trachte!

 

Of Aard', ja Hemel, my ontweek;

 

Of 't Hert my brak, en 't vleesch bezweek;

 

Hy kan het Licht doen schijnen

 

Uit Duisternis: en op zijn Woord

 

Brengt Hy zijn Volk verlossing voort,

 

En doet hun ramp verdwijnen.