Mengelstoffen van vele christelijke gezangen

Morgen-Bede-Zang.

Stemme: Als een uitgestorten Balsem, p. 24. Of; Menuet de Proserpine.

I.

'k ZIe de Zon bestraalt de Kimmen

Met zijn heug'lijk Morgen-Licht,

En verdrijft uit ons gezicht

Naare nachts stik-donk're schimmen.

Op mijn logge ziel! dit 's stof

Tot des Heeren dank en lof.

II.

'k Kom mijn Morgen-Offer leggen

Op die goude Reuk-Altaar.

Dat het God gevallig waar'!

'k Kom u dank, ô Vader, zeggen,

Dat gy my weêr hebt bewaakt,

En uw goedheid nieuw gemaakt.

III.

Nooit en sluimeren uw oogen,

Trouwe Hoeder, dat uw volk,

Als door vuur-kolom en wolk

[p. 290]

 

Veilig, zeker slaapen mogen;

 

Mits uw zorg hen zo bewaart

 

Dat geen quaad hen wedervaart.

 

IV.

 

Briescht de duivel om ons heenen:

 

Sluipt de pest in duisternis:

 

Zo'er bange nacht-schrik is:

 

Al dat onheil is verdwenen,

 

Als gy met uw oog maar wenkt;

 

Wijl geen ramp dan naakt of krenkt.

 

V.

 

O mijn Ziel! wilt steeds erkennen

 

Al wat u de HEERE doet;

 

Dat gy Hem geen quaad voor goed

 

Moogt vergelden: maar gewennen

 

Zo aan Hem en zijn gebod,

 

Dat Hy weder zy Uw GOD.

 

VI.

 

Immers had Gy, Heer, rechtveerdig

 

Weggenomen, onverwacht,

 

Mijne ziel voorleden nacht:

 

Ja 'k beken, ik was het waardig

 

Dat mijn deel was in den kuil

 

Vol van knerssing en gehuil.

 

VII.

 

't Is nu dag, dies moet ik werken,

 

Eer de nacht des doods genaakt,

 

Als men 't werken eeuwig staakt,

 

'k Moet nu tijd en stond opmerken:

 

'k Moet steeds bezich zijn, dat Gy

 

Nooit vind dat ik ledig zy.

 

VIII.

 

Op dat werken volgt het rusten:

[p. 291]

 

Op de rust het werken weêr,

 

Tot de dienst van onze Heer,

 

Met vernieuwde kracht en lusten,

 

In de dag der eeuwigheid,

 

Daar men nimmer nacht verbeid.

 

IX.

 

't Is nu dag; 't past dat mijn handel

 

Nacht en duisternis verzaak':

 

Dat ik nucht'ren ben, en waak':

 

't Past nu dat mijn gantsche wandel

 

Zy als van een Kind van 't Licht,

 

Altijd voor Gods aangezicht.

 

X.

 

Leev' ik onder duisterlingen,

 

Onder kind'ren van de nacht,

 

By een krom verdraait geslacht:

 

Sterker moet mijn licht doordringen,

 

En zo schijnen meer en meer,

 

Dat het strekk' tot Vaders eer.

 

XI.

 

Laat derhalven doch uw straalen,

 

Zonne der gerechtigheid,

 

Die genezing van u spreid,

 

Innig in mijn ziele daalen:

 

Morgen-Ster, ga op in my,

 

Dat ik licht in u meê zy.

 

XII.

 

Dat uw Geest my leid' en leere,

 

Na den regel van uw woord:

 

'k Ga van licht tot licht dan voort.

 

'k Zal my nimmermeer dan keeren

 

Van het recht' en enge pad

 

't Welk ons brengt ter Hemel-stad.

[p. 292]

 

XIII.

 

'k Wil tot mijn beroep nu treden,

 

Om in 's aanschijns zweet mijn brood

 

't Eeten, zo Gy eens gebood:

 

Geev my weêr mijn nooddruft heden,

 

En vernoegen met mijn deel,

 

't Zy het weinig is, of veel.

 

XIV.

 

Voorder mijner handen werken:

 

Zegen Heer al mijn bedrijv,

 

Dat het in uw gunst beklijv'.

 

Laat doch uw genâ my sterken.

 

Willen, werken, geev het al,

 

Dat het aan U welgevall'.

 

XV.

 

Laat uw Eng'len my zo draagen

 

Dat mijn mond, of hand, of voet,

 

Aanstoot, strik, noch kuil ontmoet:

 

Dat ik vry blijf van de plaagen,

 

Die my anders onverwacht

 

Treffen zouden eer ik 't dacht.

 

XVI.

 

Laat geen zonden my verrassen;

 

Hoed my, Heer, voorschaad en schand;

 

Vat my met de rechter-hand:

 

Laat uw Zoon mijn schuld afwassen,

 

Dat ze tusschen U en my

 

Nimmermeer een scheids-muur zy.

 

XVII.

 

'k Zal dan dezen dag beleven

 

Als een dag van Zaligheid,

 

Onder u getrouw geleid',

 

'k Zal U dank en eere geven,

 

Zo Gy, HEERE, waardig zijt,

 

Deze dag en alle tijd.

[p. 293]

 

XVIII.

 

't Geen ik heb voor my gebeden,

 

Laat dat ook geschonken zijn

 

Aan al d'uwen, en de mijn':

 

Want wy zijn malkanders leden.

 

Stort alom uw zegen: ja

 

Gun mijn vyand zelf genâ.

 

XIX.

 

Die Gy 't roer van Land of Kerke

 

Hebt gegeven in de hand,

 

Ider na zijn Ampt en stand;

 

Laat uw Geest hen zo bewerken,

 

Dat ons heil gestadig groey',

 

En in vaste welstand bloey'.

 

XX.

 

Bouw doch Zions schoone muuren:

 

Breek de Poorten van de Hel:

 

Babels spitzen nedervel:

 

Laat u Kerk het al verduuren

 

Wat met herte, mond of hand,

 

Tegen uwe Schaar zich kant.

 

XXI.

 

Doet het bloedig zwaard opsteeken:

 

Water, honger, pest en brand

 

Weer' van Huis, en Stad, en Land:

 

En wat meer ons mogt ontbreeken,

 

Bidden wy U al te zaam

 

Om Uw Zoons wil, in zijn Naam.

AMEN!