Mengelstoffen van vele christelijke gezangen
(1709)–Carolus Tuinman–
AuteursrechtvrijStemme: Prins Robberts mars.
I.
HEt Mis-doen en het Mis-gedrag,
't Geen
| |
[pagina 281]
| |
 menig heeft Mis-leid
Ten Mis-val, tot op dezen dag,
Uit Mis-pronkt Mis-bescheid,
Ontsteekt een belging in mijn geest,
Dien 't Mis-bedrijf Mis-haagt
Van 't Mis-gestaltig Roomsche Beest:
Wiens Mis de Kerk zo plaagt.
II.
't Mis-yv'rig Mis-gezanten rot
Mis-drijft, door Mis-dwang, wreed,
Ter Mis-weg, volgens 't Mis-gebod,
Dat menig meê Mis-treed,
En word Mis-Christent tegens zin.
De Mis-was groeit dus aan
Door Mis-geweld, of Mis-gewin,
Mis-loon of Mis-beraên.
III.
De Mis is 's duivels vuilste Mis,
Wiens stank 't schier al verpest,
En als een Ketters Mis-hoop is,
En smettig dwaling-nest.
Dus is het gantsche Mis-gestel,
't Welk Jesu zoen Mis-zaakt,
Afgodery en Apen-spel,
| |
[pagina 282]
| |
En om en om Mis-maakt.
IV.
'k Mis-acht 't Mis-aarde Misteluin.
Mis-houd' uw Kerk-Mis-Feest
Met Mis-kans, ô Mis-schooren Kruin!
Die 't Mis-spoor zo Mis-weest.
Mis-past 't Mis-rakend' Mis-geklap,
Dat gantsch den bal Mis-kaatst,
Op 't Mis-kleed wel een narre-kap?
Mis-waan ik die Mis-plaatst?
V.
Dat Mis-gevormde Mis-gedrocht
Quam laat door Mis-kraam voort;
Mits menig Paus wat heeft Mis-wrocht
Aan deze Mis-geboort'.
O Mis-dragt, zonder wedergaê!
Geen vreemder monster-dier
Wierd ooit Mis-teelt in Afrika,
Als door dit Mis-bestier.
VI.
't Mis-baar, 't Mis-staande Mis-gewaad,
De Mis-gebeerden meê
En 's Mis-paaps Miss'lijk Mis-gelaat
Mis-lijkt 't geen Jesus deê
In 't eerst-gehouden Avondmaal:
't Geen ons ten voorbeeld strekt.
Wat zweemt daar na Mis-taal-en praal?
O 't is 'er meê gegekt.
VII.
O Mis-geloof, hoe gantsch verkeert
Is 't Mis-verdichtzel, dat
Een Mis-god, een Mis-Christus leert,
En waarheid zo Mis-vat.
| |
[pagina 283]
| |
't Mis-huisje, 't welk de Mis-koek toont,
En bergt voor Rat en Muis,
Besluit met die op d'aard niet woont,
Maar in zijn Vaders Huis.
VIII.
Koopt gy 't Mis-degen-Mis-gebak
Voor geld, gy zijt Mis-kocht.
O 't is geen Brood: 't geen u Mis-brak
Word hier wel dwaas Mis-zocht
Wat baat Mis-loopen en Mis-gaan,
Mis-hooren en Mis-zien?
Geen rotte Mispel win j' er aan,
Al hoor j' er een of tien.
IX.
O geen verzading vind men daar;
Wijl 't slechts een Mis-maal is,
Mis-deelt van drank, die Heer-oom maar
Uitpooit, en 't gaat u Mis.
Hy leegt de Mis-Kelk met een veeg,
En zet die niet eer neêr:
Dat niemand daar een drop van kreeg,
Al dorst hy noch zo zeer.
X.
Door MISSE mist men 't offer-bloed
Van Jesus eens gestort:
't Welk eeuwig voor de Mis-daên boet,
En nooit verhaalt en word.
Schoon 't Mis-gebroedzel valsch'lijk roemt
Op hun Mis-Priesterdom.
Maar 't is zo niet gantsch Mis-genoemt:
Want Mis is 't, en ook DOM.
XI.
Houd gy 't Mis-schepzel voor uw God,
| |
[pagina 284]
| |
Gy eert 't geen gy niet weet.
Die Mis-dienst is te bot en zot,
't Aanbidden 't geen men eet.
Dat deê de blinste Heiden niet
Dat hy zijn God op-at:
't Welk echter in de Mis geschied.
Wat Mis-begrijp is dat?
XII.
Hoe zijn u oogen zo be-Mist,
Dat gy zo grof Mis-tast?
't Misdunkend' Mis-verstand Mis-gist.
Uw Mis-greep die is vast.
Het geen g' hier smaakt, en voelt, en ziet,
Gelijkt na vleesch noch bloed;
Brood was 't, en is 't, en anders niet,
Gelijk 't ook blijven moet.
XIII.
O Anti-Christ, die 's Heeren Dis
Niet kont met vleesch en bloed
Stoffeeren, door uw leugen-Mis,
En brood en wijn weg doet:
Uw Mis-gunst neemt 't geen Jesus gaf.
Die Kerk-roof is te groot.
Gy voed voor brood met schuim en draf,
Van reuk en smaak ontbloot.
XIV.
Wat wend gy voor, Mis dienaars, dat
Gods Woord de Mis gebied?
't Is Mis-geduid en Mis-gevat
Zelf 't Mis-woord is'er niet.
O die Mis-stelling is Mis-grond;
Dat Mis-gebouw stort neêr.
Men vind in 't Oud of Nieuw Verbond
Geen Mis-gelijke leer.
| |
[pagina 285]
| |
XV.
Toon uw Mis-noegen, Christen-ziel,
En dat gy dit Mis-prijst:
Dat die Mis-gruwel U Mis-viel,
Daar billijk 't Hert voor ijst.
Dat niemand doch een Mis-keer doe,
Of in de Mis-kraam ga,
Noch stemm' dit Mis-gevoelen toe:
Die Mis-keur strekt tot schâ.
Mis-trouw dan deze Mis-vond doch;
Op dat u niets Mis-koom',
En gy u niet Mis-rekent. Och!
't Is maar een yd'le droom:
Een Mis-slag, die gantsch niet en baat,
Maar die 't verlegen hert
Mis-moedig en Mis-troostig laat
In 't bangste van zijn smert.
XVII.
O Babels Hoer, wiens tover-wijn
De volken dronken maakt,
Denk niet, het zal zo altoos zijn:
O neen: uw val genaakt.
Uw Mis-leer en Mis-handeling,
Daar gy de Kerk meê drukt,
Die nu Mis-geld dit Mis-geding,
Zult gy wis zien Mis-lukt.
XVIII.
Dit Mis-dicht is niet Mis-gedicht,
Het is van Mis gewis,
Mis-kijkers, tot uw onderricht,
Wiens lust tot Mis-zang is.
'k Heb niets Mis-sproken of Mis-zegt
| |
[pagina 286]
| |
Van 't Mis-werk, 't geen Misschied:
Schoon gy Misschien uit toorn Mis-legt
Dit niet Mis-doelend lied.
XIX.
Toon doch wat is hier Mis-gemeld?
Wijs hier een Mis-stap aan.
Zo iets Mis-teld is of Mis-spelt,
't Moet voor een Mis-druk gaan.
Geen Mis-feil is in 't Mis-verhaal;
Schoon ymand Mislijk ziet:
Want ik Mis-teken' noch Mis-maal'
't Mis-voegend' Mis-spel niet.
XX.
'k En acht geen Mis-dank, om dat dit
Op enkel Mis-toon gaat,
En Mis-klank geeft! voor die 't Mis-vit.
Mis-lievers, 't geen Mis-praat
Wat Mis-verschooning dat gy maakt;
Vermits geen Mis-kleur hecht:
Mis-schande blijft al even naakt:
En Mis is 't wat gy zegt.
XXI.
Wel laad dit op uw Mis-kar dan,
Die 't Mis-beslag Mis-voert,
Dat tot Mis-voeding dienen kan.
Mis-gaad u 't geen Mis-roert,
En u Mis-hand in 't Mis-bewijs
Van 't Mis-geheim; laat my
Mijn Mis-lied: 'k ben van 't Mis-vuil vijs,
En 'k laat de Mis voor dij.
Heeft Babels gruwel-kelk ooit Ziel-vergif geschonken;
| |
[pagina 287]
| |
Of was 't betoovert volk door zwijmelwijn ooit dronken;
't Was doen in 't Avond-maal 't gezegent Wijn en Brood,
Die waarde Zeg'len van 's gekruisten Heilands dood,
Ten hoon van Godes Zoon, en tot ontzenuwinge
Der blijde Boodschap, ja zelf zoen-verloocheninge,
Door 't eenig Offer, zulk een dierb're prijs, gewrocht,
Verbasterden in een afgrijz'lijk Misgedrocht.
Doen zag men Babels Hoer een helsche Mis-dragt baaren,
't Mis-schepzel, eerst volgroeit na zulk een reeks van jaarne,
Wanneer een Brood-god door vervorming wierd verziert,
En Meel! ô gruwel! met god-schuldige eer geviert,
Uit domme drift, die door geen reden is te toomen.
Den Antichrist, gethroont in 't zeven-heuv'lig Romen,
| |
[pagina 288]
| |
Die woed met vuur en strop: zijn wrevel-grim verdelgt
Wie 't wederspreekt: zo dat die Hoer zich dronken zwelgt
Aan 't gudzend bloed, geplengt op zo veel moord-toonneelen,
Gepropt met brein en schonk, en merg en bekkeneelen;
Beschermend' deez' Diaan als Haart-steê en Altaar.
Men waant, men maakt hier door zelf God een Schuldenaar
Tot Hemel-loon. Ik ys! schuiv toe de treur-gordijnen.
Noch staat de Waarheid pal: de leugen moet verdwijnen
Voor d' held're flonker-glans, die list schroom, noch geweld:
't Wijl 't Donder-zoonen Heir zich in de bressen stelt,
Met 's Heeren rusting; die als Zions Tempel-ridd'ren
's Beests Throon bestormen, dat zijn zetel-zuilen sidd'ren
En dav'ren; zo dat wis dat Babijlon eer lang
| |
[pagina 289]
| |
Zal ploggen. O my dunkt ik hoor reeds een zege-zang
En Halelujah-galm van Hemel-Reijen zingen:
t' Wijl Babels jammer-schreeuw komt door de wolken dringen.
|
|