Mengelstoffen van vele christelijke gezangen
(1709)–Carolus Tuinman–
AuteursrechtvrijToon: Schoonste Nymfje van het woud.
I.
DIe de wereld wel beziet,
Zy is niet,
Als een dal van moeit' en traanen,
Dat geheel in 't booze leid:
Ydelheid,
Wat ook menschen daar van waanen.
| |
[pagina 227]
| |
II.
Wat is rijkdom, wellust, eer,
Of wat meer
d'Aardelingen kan bekooren?
't Vliegt met arends vleugels heen:
't Baart geween:
En dus word de ziel verlooren.
III.
't Is een nimmer-rustend rat;
't Geene dat
Boven was raakt haast beneden.
Toont de wereld goed gelaat,
't Is verraad,
En zy houd haar oude zeden.
IV.
't is betoverende schijn,
Zonder zijn:
Giftig lok-aas voor onz' oogen.
Tast men toe, men grijpt maar wind,
En men vind
Zich rampzaliglijk bedrogen.
V.
Sterveling, wat zoekt j' uw lust
En uw rust
In 't vergankelijk' en endig?
's Werelds hoogheid, vreugd en goed
Laat 't gemoed
Onverzadigt en elendig.
VI.
't Word met moeit', en zorg vergaêrt,
En bewaart,
En men scheid'er van met treuren.
't Doet ons schrikken voor de dood:
Wijl men nood'
Van 't geliefde zich liet scheuren.
| |
[pagina 228]
| |
VII.
't Is maar enkel droom-geluk,
Dat van druk
Kort gevolgt word op de hielen.
't Oordeel word daar door verzwaart,
En 't vergaêrt
Toorne-schatten voor de zielen.
VIII.
Dwaas is die Gods Koningrijk
Om die slijk,
't Al om 't Niet wel wil verliezen:
Die het eeuwig wee voor 't wel,
En de hel
Voor den hemel gaat verkiezen.
IX.
O hoe zulje deze daad
Eens te laat
Steeds beweenen en verfoeyen,
Als gy aard en hemel zijt
Eeuwig quijt,
En de hel voor u ziet gloeyen.
X.
Geev, Heer, dat ik dit recht vatt',
En mijn schat
Nooit vergader' hier beneden:
Maar steeds tracht na 't waare Goed,
't Welk 't gemoet
Vol en altoos stelt te vreden.
|
|