Mengelstoffen van vele christelijke gezangen
(1709)–Carolus Tuinman–
AuteursrechtvrijToon: Psalm 24. of; Verheugt u nu ô Engeland.
I.
O Eenig Al, en Alles-Een!
Gy zijt mijn Een en Al alleen.
Geen een, geen al, kan my vermaken
't Welk Gy niet zijt. Al schijnt het iet,
Dat een is geen, dat al is niet.
'k Wil 't Niet om 't Eenig-Al verzaken.
II.
Wat is dat Een een volle schat,
Dat Al in enkel Een bevat!
O zalig die dat Een beërven!
| |
[pagina 5]
| |
Wat schaê, of ik schoon 't Niet-Al miss';
Zoo 't Eenig-Al het mijn' maar is?
'k Wil voor dat Een het al graag derven.
III.
Een aard'ling hebb' vry 't zigtbaar al;
Dat tastbaar Niet, die schaduw, zal
Geen eene ziels-begeert' verzaden.
't Al Een Een-Al is aan 't gemoed
Het eenig Al-vernoegend goed.
Daar 't Al Een goed is zijn geen quaaden.
VI.
Hoe dwaas is die dit niet beseft,
En boven 't Al het Niet verheft?
Wat kan dat een, ja al, u baten
't Welk u zoo haast begeven zal?
Hebt gy dat al, nog mist gy 't Al:
't Geen die 't beërft noit zal verlaten.
V.
Drie-Eenig Al, Eenvoudig Een!
Gun my hier uw genaad' alleen.
Dat 's my genoeg. Gy zult na dezen,
Al 's werelds een en al te gaêr
Vergaan zal zijn, aan uwe schaar
Eens Een en Al in allen wezen.
|
|