Beginzel van hemelwerk

Bestaande in mengelzangen over menigerlei uitgelezene geestelyke en stichtelyke keurstoffen, tot zielverlustiging, op veelerhande rymtrant en toonen

Oost, west, t'huis best.

Toon: Hoe schoon licht ons de Morgenster.

De wereld is een vreemd'lingschap.

Wat doet m' 'er menig droeven stap,

Aleer wy boven komen!

De Hemel is ons Vaderland:
Gods Stad, en Huis, door zyne hand

Gevestigt voor de vroomen.

Oost, West,

T'huis, best,

Daar Gods kind'ren

Niet kan hind'ren;

Maar zy rusten,

En zich in 't volmaakt verlusten.

Terwyl men uitwoont van den Heer,
Is hier volmaaktheid nimmermeer.

Hier zal de rust niet wezen.

En niet van alles, wat men ziet,
Is vry van quelling, en verdriet.

Dat wacht men eerst na dezen.

Oost, West,

T'huis best.

[p. 218]

 

Daar geen traanen

 

Streepen baanen

 

Langs de kaaken,

 

Of nooit oogen vochtig maken.

Al krygt hier iemand zynen zin,
Het zoetst heeft nog veel bitter in,

Schoon 't niemand zich verbeeldde.

Men word van honigzeem ook zat,
Zo dat het geen men gratigst at,

Op 't laatst ons wel verveelde.

Oost, West,

T'huis best.

Daar verdieten

In genieten

Nooit zal komen,

Hoe men drinkt van 's levens stroomen.

Neemt, dat hier iemand al genoot,
Wat immermeer de wereld bood

Aan haare gunstelingen:

Een Vorsten disch, een Krezus schat:
Daar hapert altoos dit, of dat

Aan d'ondermaansche dingen.

Oost, West,

T'huis best:

Want men smaakte

Daar 't volmaakte:

Maar beneden

Is het Mara, doch geen Eden.

't Geen ons had meest verblyd voorheên,
Veroorzaakt ons het grootst geween,

Wanneer men 't moet verlaten.

[p. 219]

 

Het grootst geluk, als dat vergaat,

 

Maakt ongelukkigst onzen staat.

 

Kan zulk een goed ons baaten?

 

Oost, West,

 

T'huis best.

 

Hemelzaaken,

 

Die vermaaken,

 

Zyn bestendig:

 

Haar verlies maakt nooit elendig.

Zo iemand eens een Thabor schouwt:
Geen tabernakel zy gebouwt.

't Is maar voor weinig uuren.

En blikt 'er eens een zonneschyn;
O! 't zal daar op haast onweêr zyn,

En dat geluk niet duuren.

Oost, West,

T'huis best.

Daar geen duister

Ooit geen luister

Zal ontglanssen,

Die bestraalt de Hemeltranssen.

O! dat dan nimmermeer uw' hert
In d' aarde vast gewortelt werd'.

O! leert dat toch te speenen

Van 't geene niet bestendig is:
Maar zoekt de hemelervenis,

En spoed u derwaards heenen.

Oost, West,

T'huis best,

Daar Gods kind'ren

Niets kan hind'ren,

Maar zy rusten,

En zich in 't volmaakt verlusten.