Bosnische Moslims dienen zich zo weerloos mogelijk te laten uitmoorden en verdrijven.
Kopenhagen: een terugkeer naar de jaren dertig. Bosnië is nu zowel het Abessinië als het Spanje en München van de jaren negentig. Net als toen met Abessinië laat de internationale gemeenschap toe dat een van haar lidstaten door militaire agressie verdwijnt. Net als in de Spaanse Burgeroorlog wordt het de wettige regering onmogelijk gemaakt zich te verdedigen. En net als in München wordt het slachtoffer door de democratieën geoffreerd aan de agressor.
Het doel van deze Europese politiek is een en andermaal: rust. En het middel daartoe is het toegeven aan de Servische veroveringspolitiek, ook al wordt dat gemaskeerd met retoriek over de ontoelaatbaarheid van geweld en terreur, en een hele santenkraam van futiele acties en loze gebaren, van ‘no fly’-zones en oorlogstribunalen tot ‘safe areas’ (die sinds hun proclamatie pas goed gebombardeerd worden). Het is een laffe politiek, want ze steunt de oorlogsmisdadigers en ze straft hun slachtoffers; ze verloochent de mooie principes die de Europese staten officieel hebben onderschreven. Maar het is ook een onrealistische politiek, want die rust komt er zo niet. In de eerste plaats zijn de Serviërs - ondanks de indirecte steun van de Verenigde Naties en de Europese Gemeenschap - niet sterk genoeg gebleken om snel een eind aan de oorlog te maken. Hun territoriale veroveringen bestaan vooral uit niet bewoonde en dun bevolkte gebieden. Geen enkele grote stad (buiten het al in meerderheid door Serviërs bewoonde Banja Luka) is door hen veroverd.
Met een opdeling van Bosnië komt er echter rust noch vrede. Alle betrokken partijen zullen zo'n deling als tijdelijk beschouwen; de Serviërs en Kroaten als tussenstap op weg naar een Groot-Servië en een Groot-Kroatië, de Bosnische Moslims om zich voor te bereiden op revanche. In de tweede plaats maakt zo'n deling het waarschijnlijk dat de strijdende partijen elders aan de slag gaan. Zij weten immers dat zij van de internationale gemeenschap niets te duchten hebben. Hervatting van de vijandelijkheden tussen Servië en Kroatië is op termijn onvermijdelijk. De spanningen in Vojvodina, Kosovo en Macedonië lopen op. Er is geen zicht op dat ze vanzelf overgaan. Door niets te doen, wordt de toestand gevaarlijker.
Auteursrechtelijk beschermd