partijen’, want zij hadden het recept voor een ‘nieuwe politiek’. Wie met zulke grootspraak de politieke arena binnen gaan, moeten zich er daarna niet op beroepen dat ze nieuwkomers zijn die nog niet goed weten wat ze moeten doen. Stel je voor dat een nieuw bedrijf met veel fanfare de automarkt betreedt: ‘wij doen het beter dan onze gevestigde concurrenten’, en vervolgens auto's aflevert zonder versnellingsbak, met lege banden, ontbrekende ruitenwissers en ga zo maar door. Waarop de directie de clementie van de consumenten inroept omdat het bedrijf nog maar pas begonnen is. De zielige strijdkreet van de fortuynisten luidt nu: ‘Straks, als wij weten waar wij het over hebben, dan zul je nog eens wat zien!’
Een bizarre vertoning. Op donderdagavond verschijnen de voornaamste kemphanen - Heinsbroek, Wijnschenk, Bomhoffen Hammerstein (de advocaat van kwade zaken die nu - vast belangeloos - lid van het niet-gekozen bestuur van de lpf is) voor de tv-camera's. Bomhoff roemt zijn ‘vrienden’ - een woord dat bij hem het equivalent is van krokodil - en Hammerstein weerspreekt met klem het verhaal dat de borden spaghetti tijdens het voorafgaande vriendschappelijk etentje tegen het plafond zeilden. Heinsbroek lacht als een boer met kiespijn, alsof hij de geelblauwe stropdas mist waarmee de lpf zich in navolging van Pim Fortuyn zo graag uitdost. (Vermoedelijk is hun politieke onbenul zo groot dat zij niet eens weten dat dit de clubdas is van Jörg Haider en zijn fpö.)
Twee dagen later verschijnt Hammerstein opnieuw op tv om te verklaren dat wij op donderdagavond een schertsvertoning hebben gezien en dat Bomhoff en zijn ‘vrienden’ elkaar niet kunnen luchten of zien. 's Middags spreken de ‘regiovoorzitters’ na een gesprek met hem uit dat fractievoorzitter Wijnschenk heen moet gaan. Heinsbroek en Wijnschenk beschimpen goed hoorbaar voor de pers Bomhoff als die aan het woord is en voorzitter Maas verklaart een afsplitsing van Wijnschenk en de zijnen toe te juichen. Naar enig inhoudelijk politiek verschil van mening levert zelfs zoeken met een microscoop niets op. Het gaat louter en alleen om macht en status.
De commentaren spreken er allerwege schande van. Dit hebben de 1,6 miljoen kiezers op de lpf niet verdiend! Volgens mij hebben die kiezers echter precies gekregen wat ze konden verwachten, als ze de minimale moeite hadden genomen om hun politieke keus op iets anders te baseren dan Fortuyns ‘one liners’ in showprogramma's, diens even onsamenhangende als pretentieuze verkiezingsbeloften en de onverantwoordelijke wijze waarop hij en zijn vrienden een kandidatenlijst samenstelden voor de verkiezingen; kandidaten die
Auteursrechtelijk beschermd