Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 171]

Politieke liederen
veertien sonnetten

[p. 173]

De muis

I

Je hebt 'n muisje gedresseerd;
je hebt 'm aangeleerd met 'n parapluutje
als parachuutje van 'n laag taluudje
te springen; nu is ie gearresteerd!

Omdat ie weigerde. Toen heb je in koelen
bloede je poppenhuisje afgebroken en omgebouwd
tot 'n krankzinnigengestichtje; ‘Ja’, zei je heel boud,
‘wie niet leren wil, moet maar voelen!’

Daar wordt ie nu verpleegd,
daar krijgt ie les in 't springen
naar jouw pijpen, en in 't zingen

van jouw liedje, ‘desnoods tot ie 'n ons weegt’,
zei je. ‘Weigert ie dan nog, dan is dat geen ramp,
dan stuur ik 'm gewoon naar 'n strafkamp!’

[p. 174]

II

Hij weigerde nog, je muis.
Je hebt 'm toen voor 't gerecht
gesleept, van poppetjes: 't leek net echt!
‘Dit individu is 'n kruis

voor de maatschappij!’ betoogde je krachtig,
‘ik heb 'm geleerd met 'n parapluutje
als parachuutje van 'n laag taluudje
te springen’ - 't hof luisterde aandachtig -

‘maar hij weigert; maar dat is geen ramp:
we sturen 'm gewoon naar 'n strafkamp!’

D'r klonk luid geapplaudisseer;
de rechter vroeg: ‘En, heb je nog verweer?’

‘Ja’, zei hij, - je hoorde de stilte suizen -
‘ik kom op, voor 't recht, van de muizen!’

[p. 175]

III

Hij zit nu in 'n kamp gevangen;
hij wordt door jou bewaakt, heel stipt;
je hebt 'm z'n staartje afgeknipt,
en 'r 'n plastic voor in de plaats gehangen.

Hij zit alleen in 'n cel. Je zei:
‘Hij heeft elf jaar eenzaam gekregen,
want alleen op die manier is hij te bewegen
'n loyaal lid te worden, van de maatschappij.’

Je gaf 'm ook niet te eten:
‘Dat is 'n manier om 'm te laten weten’,
zei je, ‘wie hier de baas is!’. Schrik

had ie ook: ‘Ik gebruik van die stangen
met punten, en hete tangen’, zei je, ‘ik, ik...’ -
op 'n morgen heeft ie zich verhangen.