Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 49]

D'r is 'n chaos gaande

D'r is 'n chaos gaande,
ik kan geen huis meer vinden,
wie strompelt 'r niet van takkebossen bezeten
't pad omlaag,
wie staat 'r niet mompelend
op de top van z'n berg
met 'n fluitketel in de hand.

Hier kan ik geen bladen meer bundelen,
geen snikken begraven in m'n hand;
hier kan ik nog maar schuchter 't tapijt van tafel trekken
en de wormen bedekken in 't zand.

In de grond misschien.

Als alles om ons heen uitbundig scharrelt
en roest zoekt
gaan we koortsachtig naar kinderstemmen zoeken,
en ík naar de jouwe, Aliesje.

Naar je bruine half gebroken schouder die
onder gemompel met 'n mond vol zand
om liefde schreeuwt
en ik zal je vinden!

Ook al zal de dood
zelfs onze maar amper bedoelde glimlach
willen smoren.

Onze glimlach om de blaren die
niet meer zullen vallen
op de aarde boven ons hoofd.