Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Wij blikten elkander in d' ogen

Wij blikten elkander in d' ogen;
Wij zaten en spraken geen woord;
Toch heeft de Natuur in haar dromen
De taal onzer harten gehoord.

[p. 393]

 

aant.

 

Want toen ik haar 's ochtends vaarwel zei,

 

En voortliep langs 't zwijgende veld,

 

Toen heeft mij d' ontwakende morgen

 

Een heerlijke boodschap verteld.

 

 

 

Toen riepen de bloemen en vooglen,

 

En 't beekje, wijl 't schoot langs zijn boord:

 

‘Gelukkige sterfling; zij mint u!

 

Wij hebben 't vannacht wel gehoord!’