Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Ik ken een meisje

Ik ken een meisje in Dokkum,
Zo schoon van lijf en leên.
Zij heeft mij gans betoverd
Haar min ik, haar alleen.

Het is mijn wens, mijn streven,
Haar liefde waard te zijn,
Opdat ik eens haar noeme
De allerliefste mijn.

Haar roem klinkt ver in 't ronde,
Zij is zo schoon en wijs
En won eenmaal bij 't keeglen
De eerste, hoogste prijs.

Hoe heerlijk was die stonde
Toen ik haar bracht naar huis,
Wij waren, in dat straatje,
Zo stil wel als een muis.

Uw ogen waren sterren
Zacht glanzend in de nacht,
Uw mond een jonge bloeme
Met frisse dauw bevracht.

O beste kegelaarster
Gij wint het ook van mij
Mijn hart is omgekegeld
Hoe lief, hoe schoon zijt gij.