Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

De fabel van de beer en de knaap

De knaap:

- Zeg dikke beer, wat brom je toch!
Je bent een barre vent
En in geheel ons vaderland
Om 't brommen ook bekend.

De beer:

- Ja, Jongeneer! dat weet ik wel,
Maar 'k brom toch altijd door
En brom je elke dag opnieuw
Je spraakkunstlessen voor.

De knaap:

- Da's waar; je dagelijks gebrom,
Ik leer er van; maar zeg: waarom
Zo bars en stuurs en stroef en raar,
Je maakt me dikwijls naar.

De beer:

- Ja Jongeneer! De Lieve Heer
Die gaf m' een stuurs gezicht,
En, o, geloof me, ieder beer
Is tot gebrom verplicht.
Hij bromt en gromt bij 't geen hij zeit,
Al is 't ook nog zo'n kleinigheid
Maar, ben ik ruw van pels en vacht
En is mijn stem wat zwaar,
Mijn hart is goed en teer en zacht
En wat ik zeg, da's waar!
En daarom, beste Jongeneer!
Heb eerbied toch voor ieder beer!

[p. 362]

 

aant.

 

***

 

 

 

‘Hoe schoon schiet daar de bliksem neer,

 

Hoe statig rolt de donder!

 

De woede neemt nog toe, hij loopt al heen en weer,

 

Terwijl ik bij dat al, geloof mij, op mijn eer,

 

Mij over hem verwonder.

 

 

 

Wat zie ik, vrienden! hoe, g' ontstelt?

 

Och, wil voor hem niet vrezen.

 

Het is een ziekte, die hem kwelt,

 

Maar die, bij ons vertrek, wel gauw zal zijn genezen.’