Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Adventliet

Hark, hoe't de kleare stimme sprekt,
Dy troch de tsjusternisse brekt:
Slach op út jimme slomme 't each,
De Kristus daget fan omheech.

Weits op, do siele, wurch en dea,
Besmodze en oantaast fan it kwea;
In leaflik ljocht, in nije dei
Nimt al dyn lijen fan dy wei.

It is in skuldferjouwend Laam
Dat foar dy út 'e himel kaam;
O, lit ús stammerje yn ús smert:
Genede foar ús sondich hert!

Dat, komt de Heare hommels del,
As d' ierde skrillet skrousk en kjel,
Hy ús net straffe nei it rjocht;
Mar yn Syn wisse hoede tsjocht.