Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Ik naam dy op myn knibbel

Ik naam dy op myn knibbel
En loek dy tsjin my oan,
En yn dyn eagen lies ik
In blide libbensmoarn.

Ik hab yn 't tsjuster doarme,
En yn 't tsjuster doarmest do;
Mar al dy wolken brieken
Troch 't sinneljocht fan ús trou.

Earst waarden wy ferbline
Troch de strielen fan dat ljocht,
Wy koene gjin wurden fine
Foar de silligens fan ús nocht.

Wy seagen earst njonkelytsen,
Wat in wille uzes waard;
No geane w' as blide berntsjes
Tegearre it libbenspaad.

Dêrsto, myn bêste, biste,
Dêr is myn sillichheid.
En dêr ik bin, dêr fielste
Dy lokkich as myn breid.

[p. 255]

 

Dêr wy tegearre binne,

 

Komme ús nin soargen benei;

 

Dêr laitsje w' yn ús triennen,

 

Dêr skynt in iivge dei.

 

 

 

En ha wy striden tegearre

 

Foar ús hearlik ideaal,

 

Dan lústerje w' elkoar fan ús wille

 

Yn 'e goudne lippetaal...

 

 

 

Sa hâld ik dy op myn knibbel

 

En lûk dy tsjin my oan -

 

Nin Keninginne laket

 

Sa blier op har Keningstroan.