Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

It memmehert

It barde, dat in wrede faam
In feint syn herte finzen naam.
Hja sei: ‘Toe, helje yn dizze stûn
Dyn memme herte foar myn hûn.’

Hy gyng - en die syn mem de dead -
En fluchte mei har herte read.
Hy rûn, mar strofle oer in stien,
En foel - dat earme hert mei ien.

Mar wylst it delfoel op 'e wei,
It earme hert de wurden sei -
Sei mei in lûd, sa weak en tear:
‘Sis, leave jonge, diest dy sear?’