Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

De jongfeint

Stil bekipe de maaie 't omblomme
Lichtwaaiende hier yn de sulverstream.
Roazich wie syn krâns, as de moarntiid;
Hy seach mei in glimk nei him selm.

Reagjend kaam der in stoarm by de berch del,
Tesplintre waard eskenbeam, spar en iik;
En mei rotsen keilde 'r de pynbeam
Fan skodzjende berchhichten ôf.

Maaie slomme doe yn oan sleatsigge,
Liet raze de stoarm mei syn tongerlûd,
Harke, en.... sliepte, oerstruid fan it bluoisel,
Waard wekker mei Hesperus' ljocht.

No jit fielst net de kloer fan d' ellinde;
Mei ingel-each laket dy 't libben oan.
Op! tsjen 't pânser oan fan de wysheid,
Jongfeint, want de blommen bloeie út.