Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Edda-runen

Lokkich, dy't de geunst fan oaren
En de tank yn 't libben fyn';
Omt wat oaren fan ús sizze
Is sa wif as waar en wyn.

Lokkich hy dus, dy't yn 't libben
Foar him selme wit hoe 't moat,
Folks- en keningsgeunst ferachtet
Foar de geunst fan 't eigen hart.

Op de weagen skuorre twjirren
't Boat hast alle kanten út;
Dy't him sels net stjoert troch 't libben,
Net in hânbreed komt foarút.