Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

De nacht wie stil

De nacht wie stil; stil wiene wy,
Mar sommes klapte der eat;
Dêr wiene frjemde geluten by,
Dy men oars komselden heart.

Dat iene tútsje klonk wol sa frjemd
Yn de stilte fan de jûn;
Doe habbe ús herten foar d' earste kear
Elkoar op de lippen fûn.

Doe habbe ús herten elkoarren fûn,
En dêr kaam dy tongerslach fan. -
It klonk sa frjemd yn de stille jûn...
Wy skrillen der selme fan.