Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Fiskermansfaam

Oan see sjocht dreamend de fiskermansfaam,
Hoe't de baren nei 't strân ta skowe.
Hja tinkt oan har fisker, en laket fol nocht:
't Is maaie; gau sille hja trouwe.

Dêrjinsen yn see leit in fiskermanslyk,
Te nacht yn it wetter sonken;
Oan 't strân stiet laitsjend syn lokkige breid:
Hy leit dêr jinsen - ferdronken.

[p. 131]

 

aant.

 

Yn 't easten hâld' wolken de sinne beskûl,

 

De himel is swart klaaid fan rouwe;

 

Oan see sjocht glimkjend de fiskermansfaam

 

Hoe't de baren nei 't strân ta skowe.