It jonge Fryslân

Sangen en rimen fen jonge Fryske skriuwers

[p. 131]

Op 't Iis
fen
O.H. Sytstra.

't Wier iis, 't wier moai waer en de baen wier fol folk;
Hwet ride koe ried, sa ried ek moarje Lolk.

Hja wier op de baen,

Om, woe 't hwet bislaen,

In frijer nei 't sin disse dei op to dwaen.

Hja wist, bûrmans Pieter, dy hie hiel wol smucht,
Om hjar ris to freegjen, mar doarste net rjucht.

Hja tocht: 't kin net mis,

Nou freget er wis,

Al is 't ek, dêt hy wol hwet mijend oars is.

En Pieter dy seach hjar al oan en al nei;
Hy tocht hast, det Lolk wier fen him net sa fij;

En dêrom tocht hy:

Kom tichter by my;

Jowstou nou hwet bliken, den freegje ik dy.

[p. 132]

 

En Lolkje dy seach ek, det Pieter wol woe;

 

Hja rekk'ne, det hy hjar wol oplizze scoe;

 

Hja wist tige goed,

 

Hy wie net sa'n bloed;

 

Hy doarst hiel wol freegje, joech hja him mar moed.

 

 

 

Mar Lolk, al 't oerdweaisk, tocht: ik narje him hwet.

 

Hy wirdt om my sijucht as er lang wachtsje mat.

 

En as hja fornaem

 

Det hy der oankaem,

 

Den stiek hja fen d'ein en laei op for in faem.

 

 

 

Mar Pieter dy hie det al ringen fortret.

 

Hy tocht by himsel: 'k Bin dyn boarntsjelap net.

 

Hâldston my for gek,

 

Dy hin ik net brek;

 

Greult nijboers kreas famke, dy is der yet ek!

 

 

 

Nou frege hy Martsen, en sjoch, det wier klear.

 

Do joech hy om. Lolkje hjar kuren net mear.

 

Hy kaem op d' oare ein;

 

Do seach hja forslein,

 

Det Pieter hie nou for syn Martsen oplein.

 

 

 

Nou hie hja wol spyt, mar it holp hjar nin byt;

 

Hja wier nou tor altiid hjar Pieterman kwyt.

 

Hja seach mâlle skean,

 

Mar 't holp hjar nin bean.

 

Sjoch, sa moast it al sokke fammen mar gean!