It jonge Fryslân

Sangen en rimen fen jonge Fryske skriuwers

[p. 38]

Twa Minnesankjes.
fen
Nolo.

I.

Hwêrearne, wol 'k net sizze;
Mar earne yn 't Fryske lân,
Dêr leit in aerdich doarpke,
Sa sindlik as de brân.

En yn det smûke pleatske
Haw ik in famke foun,
Dy het mei tûzen koarden
Myn hert oan hjarres boun.

En net mei stedske streken,
Mei kinstich eachgedraei,
Mei gibeljen en bearen,
Mei gekkens en poehaei

[p. 39]

 

Né, troch hjar djippe ienfâld

 

En 't sêft meilijich hert,

 

Kriich hja my yn de fûke,

 

Fortiisde 'k yn hjar net.

 

 

 

Hwet ha 'k wol by hjar sitten,

 

Sa mannich blide joun;

 

Dêr fielde 'k my sa lokkich,

 

Sa sillich en sa soun.

 

 

 

Den sieten wy togearre,

 

Hjar hantsjes yn myn hân;

 

Den lústere 'k sêfkes, det hja

 

De moaiste wie fen 't lân.

 

 

 

Den seach ik hjar yn d' eachjes,

 

En lûk hjar tsjin my oan;

 

Ik tútte 't roazich mûlke,

 

Sa moai as d' iere moarn.

 

 

 

Ik song hjar Fryske sankjes

 

Fen 't Poelke en fen Mary,

 

Fen Sytske en hjar forstearren,

 

En 't Blomke tink oan my.

 

 

 

Ik song: ‘Dou biste myn Anke.’

 

Hwet lake hja den blier!

 

Ik naem hjar op de skirte,

 

En krolde mei hjar hier.

[p. 40]

 

Ik aeide 't mûtle wankje,

 

En kniep hjar sêft yn 't ear;

 

Den gong it oan in boartsjen,

 

En 'k patte hjar nôch mear.

 

 

 

O hill'ge, sill'ge stounen,

 

O bliuw my jimmer by!

 

Jow krêft, myn leed to dragen;

 

Hâld rjucht myn libbenswei!

 

 

 

By 't tinken oan myn Anke,

 

Oan 't alderbêste bern,

 

Mat 'k wirkje, mat ik stride,

 

Giet noait myn deugd forlern.

 

 

 

Fen hjar, dy 'k moast forlieze,

 

Is net it byld forgien;

 

It stiet yn 't hert my griff'le

 

As yn in moarmerstien.

 

 

 

Ik kin hjar net forjitte,

 

Dy 't alles for my wie;

 

Dy, do 't hja my farwol sei,

 

't Ut lieafde for my die.

 

 

 

O, alderlieafste Anke,

 

'k Ha 't om my sels net dien!

 

Forjow my, o forjow my!

 

Myn wille is ek forgien.

[p. 41]

II.

 

Lieafste Anke

 

Bêste fanke,

 

Dy forjitte kin ik net.

 

Dy allinne

 

Kin ik minne;

 

'k Haw op dy myn sinnen set.

 

 

 

Hjir fen fierens

 

Sweeft dyn blierens,

 

Spylt dyn gollens my trocht 't sin.

 

't Moaije snútsje,

 

't Hearlik tútsje,

 

Det ik noait wer hawwe kin.

 

 

 

Noait wer gliere,

 

Noait wer swiere

 

Mei ik mei dy oer de baen;

 

Noait allinne

 

Mei dy rinne;

 

'k Mat dy nou oan oaren jaen!

 

 

 

Hwêr mat 'k hinne?

 

Hwet bigjinne?

 

'k Haw op dy myn sinnen set.

 

O, fen smerte

 

Krimpt my 't herte -

 

Dy forjitte kin ik net!