It jonge Fryslân

Sangen en rimen fen jonge Fryske skriuwers

[p. 33]

Ús âlde Toer.
fen
W.G. Hoeneveld.

Hwa kin dy net, o âlde toer?
Hwa scoe dy slite wolle?
Hwa seach noait by dyn mûrren op
Nei d' âlde skiere holle?
Hofolle scoestou, stoere reus,
Us net fortelle kinne,
Fen alles, hwet sint dyn bistean
Al bard is om dy hinne?

Ho faek hat net dyn klokkeslach
Oer greide en wetter klonken?
Ho mannich is mei dyn gebrom
Net yn de kûle sonken?
O siz, ho faek is net de krêft
Fen stoarmen troch dy britsen?
Ho folle winters habbe net
Dyn kop mei snie oerditsen?

[p. 34]

 

Hwet houden wy as bern fen dy!

 

Ho boarten w' om dy hinne!

 

Sa blij, sa fleurich koene wy

 

Oer gêrs en grêwen rinne!

 

Mar as dyn sombre toanen den

 

Wer for in deade klonken,

 

Den wier 't faek mei ús wille dien;

 

It moed wier ús ûntsonken.

 

 

 

Ek ienkear scil dat deadsk bombam

 

Us nei de rêstpleats bringe;

 

Hwent och, ho goed me 't hjir ek hat,

 

De tiid kin nimmen twinge,

 

Dy rint, né fljucht mar iwich troch;

 

Al mei me suchtsje of grine,

 

De Seineman forjit ús net;

 

Syn each kin elk hjir fine.

 

 

 

Sa, âlde toer, komt ek in tiid,

 

Detstou dyn plak mast' romje;

 

Dyn mûrren falle ek ienkear wei;

 

Dyn lûd scil ek forstomje.

 

En komt in freamde den yn 't doarp,

 

Den scil de neiteam sizze:

 

Dêr stoe alear ús âlde toer,

 

Hwêr 't nou dy gruzels lizze.

 

 

 

Grou, Foarmoanne, 1881.