Zedelijke en stichtelijke rijmen

[p. 159]

Eenige aanmerkingen overde vyanden van den mensch, namentlijk:
Het vleesch, de Wereldt, en de begeerte.

Waar van de uitbreidinge volgt op de wijze: Godt heeft u mensch geschapen, of Onnozele reine Dieren.

HEt vleesch dat is vol zonden

Als 't niet wort wederstaan,

't Loopt zonder eind in 't ronde

Als 't na natuur zouw gaan,
't Begeeren is tot lusten,
Waar door het niet kan rusten,
Het blijft niet op een zaak,
Maar het hangt aan nieuw vermaak;
Zoo dat het zich is quaat,
Door groote overmaat,
Waar door het zich belaat
Met zonden en veel qualen,
Het geen het dus komt halen,
Een ieder merk dit aan
Op dat hy mach wederstaan.

2.

De werelt kan niet geven

Aan die zich daar op zet,
Als een onrustig leven,
En 't gene dat belet,
Te plegen goede werken
En 't gene geeft opmerken;
Maar weet dat hier in niet
Is te vinden als verdriet;
Maar neemt het was noch wat,
Het is geen vaste stadt,
Zoekt daarom nutter schat,
Waar dat gy by moogt blijven
Tot uwes heils beklijven,
Het gene datmen vint,
Als men Godt voor al bemint.

[p. 160]

 

3.

 

't Begeeren zal steeds groeyen

 

Tot eigen zin en lust,

 

Waar dat de lusten bloeyen,

 

Maar dat en geeft geen rust;

 

Men vint dan veel verhindren

 

Om 't zijne te vermindron,

 

Zoo datmen tot zijn quaat

 

Niet en doet aan andre baat;

 

Maar die na wijsheit leeft

 

Die is 't, dat 't zijne geeft

 

Aan die 't van noden heeft;

 

Hy zal het geen zouw hindren

 

Zijn overdaad vermindren,

 

En geven in der noot

 

Aan een ander ook zijn broot.

 

4.

 

O Godt! wilt my versterken,

 

Voornaem in overvloet,

 

Dat ik my mach bewerken

 

Tot mijn, en anders goet,

 

En dat ik mach weerstreven

 

In zonden niet te leven;

 

Maar dat ik my behouw

 

Van het minste tot berouw,

 

Laat my steeds zijn bedacht

 

Tot dankbaarheit en kracht,

 

En steeds staan op de wacht,

 

Om uwen naam te eeren,

 

En 't goede te begeeren,

 

Buigt altijdt zoo mijn zin

 

Dat mijn einde zy gewin.

EINDE.